Ik heb als keuze opgegeven dat mijn nabestaanden hierover mogen beslissen.
Binnen ons gezin wordt hier regelmatig over gesproken. Niet wekelijks, maar toch wel een keer per jaar of zo. Dus ik ga ervan uit dat zij wel weten hoe ik er op een bepaald moment over denk. Daarbij moeten zij verder zonder mij. Als het voor hun een troost is dat anderen, dankzij mijn organen verder leven, of meer levensvreugde hebben, dan kunnen ze kiezen voor wel doneren. Als zij, aangedaan door het verlies, er niet aan willen denken dat mams niet compleet het graf in gaat, dan doen ze dat niet. Als zij weten dat ik het op een bepaald moment wel zou willen, dan denk ik dat ze dat zullen respecteren.
Maar het blijft inderdaad een lastige materie.
Ik vind wel dat je er eens af en toe met je naasten over moet praten.
