Ja hoor ik herken het helemaal.
Heb een mitralisklep operatie gehad verleden jaar.
Je lichaam moet zich weer helemaal aanpassen. Ik heb het ook onderschat wat voor impact het heeft. Lichamelijk en ook geestelijk.
Bovendien krijg je ook zoveel medicijnen na de operatie.
En die hebben ook de nodige bijwerkingen, Heb je wel de bijsluiters gelezen?.
Ja …ik had het ook al in het ziekenhuis.De duizelingen…. Ik mocht daarom niet opstaan in het begin.
Want de eerste keer dat ik even op de stoel mocht gaan zitten, viel ik binnen een halve minuut flauw.
Het is gewoon heel vervelend en je wordt er onzeker van.
De tijds druk zoals je het noemt speelt ook een grote rol en de stress, dat is bij mij ook nog steeds. Dat besef ik ook pas sinds kort.
Het is een kwestie van geduld en nog eens geduld…het gaat met vallen en opstaan, maar heus gun het wat tijd en op een gegeven moment gaat het wat beter.
En 6 weken na een operatie is nog maar heel kort, dus verwacht nog niet teveel en forceer niets.
Ook de fysiotherapie, daar ben ik ettelijke malen flauwgevallen.Daarna mocht ik zelf aangeven tot hoever ik kon gaan en heel langzaam aan ging het wat beter.
Doe de groetjes aan je stiefvader, het komt allemaal wel goed!
Hartegroetjes ook voor jou…wat fijn dat je zo meeleeft met hem, dat zal een fijn gevoel zijn voor hem!
Cesarina
