Weet ik niet precies, Marly. Ik heb hem nog een aantal malen gezien, maar op een gegeven moment is hij uit mijn blikveld verdwenen.
O ja, nu herinner ik me opeens weer. Ik had toen ruzie gekregen met de psychiater, die hem opving in het ziekenhuis. Die zei dat het zijn eigen schuld was, dat die zo’n stomme dingen deed. Ik vond dat die psychiater niet zo moest oordelen over hem. Later, na te zijn ontslagen uit het ziekenhuis, heb ik hem nog een keer gesproken, hij was toen met een andere vriend naar me toegekomen. Hij zei toen, dat ik hem maar moest vertellen hoe het verder moest in zijn leven, want zelf wist hij het niet meer. Hij was heel boos. Ik voelde me toen zo klein als een worm, wist niet meer wat te doen. In ieder geval, sindsdien heb ik hem niet meer gezien, misschien heeft hij het nog eens geprobeerd.
