Op mijn veertiende rookte ik uit nieuwsgierigheid mijn eerste sigaret – giechelend op een stoepje, samen met mijn beste vriendin. Natuurlijk vonden we het ontzettend smerig, maar het was ook spannend en stiekem. Dus deden we het vaker. In de jaren daarna heb ik regelmatig op feestjes bij iemand ‘een peukie gebietst’, gewoon voor de gezelligheid. En toch was er geen haar op mijn hoofd die overwoog om daar de volgende dag mee door te gaan. Er kleefden immers alleen maar nadelen aan een rookverslaving. Je adem en kleren gaan ervan stinken, je krijgt er een lelijke huid van en het is hartstikke duur. En het allerbelangrijkste: je gaat er ook nog eens hartstikke dood aan. Wie wil dat nu in vredesnaam?
Nou, veel mensen dus blijkbaar! Hoewel de daling is ingezet, rookt nog steeds bijna een kwart van de Nederlanders. Van de oudere garde kan ik dat ergens nog wel begrijpen – velen van hen zijn begonnen in de tijd dat men nog werd wijsgemaakt dat het allemaal niet zo heel veel kwaad kon, en zijn er nooit meer in geslaagd om te stoppen. Daar kan de tabakslobby hartelijk voor bedankt worden.
Maar van mijn eigen generatie hebben veel mensen in vol bewustzijn dat eerste pakje gekocht. En ik ken genoeg verslaafden die niet eens een (serieuze) poging hebben ondernomen om ermee te stoppen. Soms hoor je de meest bizarre smoesjes. Dat rokers vaker pauzes mogen nemen op hun werk bijvoorbeeld, of dat het buiten waar de paffers staan altijd veel gezelliger is. Van vrouwen hoor ik vaak dat ze niet durven te stoppen uit angst om dik te worden. En ja, inderdaad: bijna alle mensen komen een paar kilo aan als ze hun verslaving vaarwel zeggen. Maar hoe erg is dat nu eigenlijk écht? Zijn ze soms bang dat ze dan niet meer aantrekkelijk zijn? Onzin natuurlijk, want uit onderzoek op datingsites blijkt niet voor niets dat mensen roken een van de grootste afknappers vinden. Overgewicht kwam in de lijst niet voor… De gemiddelde niet-roker (driekwart van de mannen dus) pakt waarschijnlijk liever een paar vetrolletjes vast dan dat hij een asbak moet zoenen.
Is de angst om dik te worden dan werkelijk groter dan de angst om dood te gaan? Het moet niet gekker worden met deze wereld.
Marion van Es
Deze column verscheen eerder in HartbrugMagazine 2018-5
Geef een reactie