default-header
HomeNieuwsSmelten

Smelten

Columns

donderdag 14 oktober 2021, door Hartpatiënten Nederland

“Ik kan straks wél naar boven lopen, pappa. Dan kan ik je helpen. Ik ga je gewoon duwen.” In de hitte op Tenerife liet onze 3-jarige zoon ons hart even smelten. Lopend naar een strand dachten we dat we de auto dichtbij hadden geparkeerd. Totdat we weer eens best steil naar beneden moesten lopen. “Schat, die helling moet je straks ook weer omhoog. Ik loop wel terug en haal de auto.” Mijn man knikte. “Ik zeg het niet snel, maar daar zie ik nu echt tegenop.”

Ik haalde de auto, pikte ze op en vond uiteindelijk een gehandicaptenparkeerplaats dichtbij het strand. Tijd om af te koelen in de zee. Het was snikheet, maar eigenlijk ging het verbazingwekkend goed met de energie van mijn man. Wat een geluk!

Dat was wat anders op de dag van vertrek. Slechte dagen lijken altijd plaats te vinden op momenten dat het net niet uitkomt. Hoe kan dat toch? Onbewuste spanning? Ik had expres gekozen voor een vlucht midden op de dag. Geen gedoe met wekkers op onmogelijke tijden en haasten was ook niet nodig.

Toch voelde mijn man zich niet goed. Hij baalde enorm, omdat hij nergens mee kon helpen. Met een rotgevoel zag hij aan hoe ik de koffers in de auto zette, het huis nog wat schoonmaakte en ondertussen eten klaarmaakte voor onderweg. In de auto voelde hij zich schuldig, omdat hij zo weinig had kunnen doen. Ik was juist blij dat hij rustig met onze zoon bezig was geweest. Ik ging dit keer anders met deze situatie om dan een aantal jaar geleden. Ik wist van tevoren al dat het zo zou gaan en dat ik er weinig aan kon veranderen.

Op Schiphol leverden we snel de koffers in en dronken iets bij een restaurant. Tijd om uit te rusten, zonder mondkapje. Die moesten we nog lang genoeg op tijdens de vlucht.

Over een vliegvakantie hebben we trouwens wel lang nagedacht. Gingen we echt in een vliegtuig in coronatijd? Toen we hadden geboekt, vloog het mij opeens naar de keel. “Wat hebben we gedaan? Straks word jij ziek!” Maar mijn man kon alles makkelijk relativeren. Gelukkig maar, want we hebben geen spijt. Het was heerlijk om weer eens in het buitenland te zijn!


Geef een reactie