Elke dag verwonderd

Vanaf nu publiceren wij interviews met speciale verpleegkundigen in de cardiologische wereld. Het zijn verpleegkundigen waarmee hartpatiënten vaak te maken krijgen. Met patiënten hebben ze vaak de meest uiteenlopende gesprekken en tijdens de gesprekken komen vragen aan de orde die bij de cardioloog niet gesteld (kunnen) worden. Onze verpleegkundigen zijn gespecialiseerd binnen hun vakgebied. Zo interviewen wij onder andere Marja (eerste harthulp), Christel (hartfalen) en Suzan en Paul (ICD/pacemaker). Ook laten we bijvoorbeeld een revalidatie- en een cardiologie verpleegkundige aan het woord.

We vragen deze gedreven mensen waar ze de moed en motivatie vandaan halen om dit werk te blijven doen. Zeker in de huidige tijden van corona waar werkdagen van 12 uur of meer, geen uitzondering is. Hoe gaan ze om met emoties? Met de uitspraken van beleidsmakers en van hun directie? En dat alles onder de vlag ‘hart voor de zorg’. Het zijn stuk voor stuk lieve mensen met een bijzondere levensopdracht en het hart op de goede plek. Het zijn bijzondere verhalen. Ook horen we met welke vragen patiënten worstelen nadat hun leven hun leven plots overhoop gehaald is. Vragen die ze uit schaamte niet durven stellen aan hun behandelend artsen, of waarvoor ze geen tijd krijgen tijdens consulten. Een aanrader voor iedere patiënt. In deze uitgave is Christel aan het woord.

Elke dag verwonderd

Christel Pansters is al vierenhalf jaar fulltime hartfalenverpleegkundige bij VieCuri in Venlo. Ze vertelt over de liefde voor haar vak, veranderingen in coronatijd en bijzondere situaties.

Voordat Christel hartfalenverpleegkundige werd, werkte ze op de eerste harthulp en hartbewaking. Dat vond ze erg leuk, maar de contacten waren daar altijd kort, vertelt ze. “Ik deed infusen en hartfilmpjes, maar als je dan iemand had beoordeeld, ging ‘ie naar huis of werd ‘ie opgenomen. Dan was ik klaar. Nu bouw ik echt een relatie op met de patiënt en begeleid ik meer. Je krijgt er dan meer diepgang in. Zelfs dan heb ik nog het gevoel dat ik te weinig tijd heb, maar ik ben in ieder geval veel gerichter met mijn patiënten bezig. Ze kennen me en weten dat ze bij me terecht kunnen. Wat mijn werk daarnaast zo leuk maakt, is dat ik veel verschillende mensen zie.”

Telefonische consulten

Christel begeleidt veelal oudere patiënten, maar een enkele keer zit er een jongere patiënt tussen. Dat zijn patiënten die bijvoorbeeld door een virus hartfalen hebben gekregen of waarvan de reden niet bekend is. ’s Ochtends houdt Christel zich op haar werk bezig met telefonische consulten, zoals het nabellen van bloeduitslagen en het helpen van mensen met klachten. Door op de hartpoli namelijk vroegtijdig in te spelen op klachten, kunnen klinische opnames van mensen met hartfalen worden voorkomen. Tijdens deze gesprekken wordt dan ook beoordeeld of het nodig is dat mensen worden uitgenodigd op de hartpoli. In de middag ziet Christel vervolgens mensen en komen ze ook ter controle langs. “Dan wordt gekeken naar klachten en of medicijnen kloppen. Indien nodig doen we daarna een voorstel aan de cardioloog over wat wij denken dat het beste  is voor de patiënt. We proberen mensen zo goed mogelijk in te stellen op medicatie voor hartfalen.”

Verhoogde werkdruk

Eén ding is zeker: sinds corona is de werkdruk een stuk hoger geworden. Vrijwel alles moet door middel van telefonische consulten, en telefonisch een indruk van iemand krijgen is veel moeilijker dan wanneer je iemand tegenover je hebt, vertelt Christel. “Zeker bij oudere mensen is het lastig, want zij willen zelf ook graag iemand zien als ze een gesprek hebben. Daarnaast krijg ik vaak een kind aan de telefoon. Als ik dan gerichte vragen ga stellen en hij of zij mag bijvoorbeeld niet bij moeder in het verzorgingshuis komen, dan is dat heel moeilijk. Een patiënt kun je nu eenmaal het beste face to face beoordelen, maar er waren tijdens de eerste coronagolf genoeg mensen die niet naar het ziekenhuis durfden te komen. Daardoor hebben velen hun klachten een beetje laten varen. Voor ons was het daarnaast juist ook van belang dat we deze kwetsbare patiëntengroep in coronatijd uit het ziekenhuis hielden, zodat ze niet hoefden te worden opgenomen.”

Nieuwe uitdaging

Iemand om de twee weken bellen dat hij er weer een pilletje bij krijgt, vond Christel allesbehalve prettig. “Je moet dingen telefonisch vaker opnieuw uitleggen. Waarom er spoed bij is en waarom we dingen doen zoals we doen. In het begin van de coronatijd deden we bijna alleen maar telefonische consulten. Dat was een nieuwe uitdaging, maar voor mij geen reden om ‘m uit de weg te gaan. We probeerden, en proberen nog steeds, in te spelen op de situatie. We zijn toen bijvoorbeeld begonnen met het uitlenen van bloeddrukmeters en weegschalen. Als mensen thuis de bloeddruk kunnen meten, hoeven ze daarvoor niet naar het ziekenhuis te komen. Ook hebben we een online hartfalencoach waar mensen gegevens als de bloeddruk kunnen invullen en contact kunnen houden met de hartpoli. In die zin is er wel blijvend iets veranderd. Het zal niet meer worden zoals het was, dat we mensen altijd zagen. Toch vind ik het toch nog steeds veel prettiger om patiënten te zien.”

Overleefd

Hoewel ze coronapatiënten zelf niet van dichtbij heeft gezien en niet is opgeroepen om op de IC te werken, heeft Christel wel vaak telefonisch de nazorg gehad. Bijvoorbeeld van mensen die opgenomen waren geweest met corona, het overleefden en daarna weer naar huis mochten. “Wat je bij deze mensen vooral merkte, was dat ze dachten: wauw, ik heb het overleefd. Er waren mensen waarvan artsen gezegd hadden dat ze niks meer konden doen en dat ze kwamen te overlijden, maar die toch zijn opgeknapt en uiteindelijk naar huis mochten. Dan merk je dat het voor die mensen heel gek is dat ze het kunnen navertellen. Het is een hele kwetsbare groep, maar dat is ergens dan toch mooi.”

Virusgevaar

Ondanks alles staat Christel nog steeds hetzelfde in haar werk. Wel is ze van mening dat ze nu elke dag bijleert en nieuwe inzichten krijgt. “Ik kan iedere dag weer verwonderd raken. Voor veel mensen stond hartfalen in de coronatijd ineens niet meer op de eerste plek. De meeste mensen zijn er veel mee bezig, maar tijdens de eerste golf verdween dat, vanwege het gevaar van het virus, ineens naar de achtergrond. Mensen reageerden anders en het was toch heel bijzonder om dat mee te maken. Het was geen reactie van een enkeling, maar van heel veel mensen. De angst voor corona was heel groot, dat is één ding dat zeker is.”

Verder lezen? Voor het aanvullende artikel klikt u hier.

Tekst Laura van Horik

Beeld LÉon Geraedts

Voor meer artikelen klik hier