Acteur en presentator Bas Muijs (46), vooral bekend als Stefano Sanders in Goede tijden, slechte tijden, overleefde afgelopen december een zware hartaanval. Hij is dankbaar dat hij er nog is voor zijn kinderen én hij staat weer op de filmset.

Wat gebeurde er in december precies?

Op een dinsdagnacht werd ik wakker van heftige pijn onder mijn longen, in de maagstreek. Ik dacht wat last te hebben van zuur in de slokdarm. Ik nam een Rennie en klaar. Een paar dagen later ging ik op de fiets mijn kinderen van school halen. Ik kreeg zo’n pijn op de borst dat ik bijna van mijn fiets viel. Toen gingen alle alarmbellen af. In het ziekenhuis wezen mijn bloedwaarden uit dat ik een hartaanval had gehad. Ik geloofde het niet. De uitslag moest van iemand anders zijn. Toch was het echt zo. Feitelijk had ik twee hartaanvallen gehad. Die dinsdagnacht was er ook eentje geweest. Ik had toen geluk gehad, omdat een bloedpropje was losgeschoten en ik weer lucht kreeg. De verlichting had dus niets met de Rennie van doen gehad.

En toen?

Mijn ziekenhuisopname viel in coronatijd en de IC was vol. Ik zou een paar weken moeten wachten op een operatie, want zonder IC-plek beginnen de chirurgen niet aan een risicovolle ingreep. Daar lag ik met slangen aan de monitor. Uiteindelijk heb ik maar zes dagen op de operatie gewacht. Er kwam acuut plek vrij op de IC. Waarschijnlijk was er iemand overleden. Tijdens een openhartoperatie kreeg ik vier bypasses. Met Kerstmis was ik weer bij de familie.

Hoe verliep de revalidatie?

Die begon direct met de fysiotherapeut in het ziekenhuis in Leiden. We gaan een trap oplopen, zei hij. Ik lachte. Dat kan niet, dacht ik. Uiteindelijk is zelfs een tweede trap nog gelukt. Met de beweging vergroot je de kleine aders die daarmee de functie van de slagaders krijgen. Het is nodig, maar het is zo zwaar. Je kotst van de pijn in je bovenlichaam. Het komt nooit meer goed, dat gaat dan door je heen. De vaatchirurg, Dr. de Weger, had gezegd dat hij na zes dagen nog even een balletje zou komen overschieten. Ik dacht dat de man gek was geworden. Hij kwam terug met bal en het spelen lukte. Mentaal was dat zo belangrijk, ik kreeg meer zelfvertrouwen. Die vaatchirurg heeft mijn leven gered. De dagelijkse dingen kon ik redelijk snel weer doen, op werk- en sportgebied ging het herstel langzamer.

Hoe is het nu?

Ik ben inmiddels bijna 100% terug. Ik doe weer aan racefietsen, hardlopen en voetballen. Ik sta ook weer op de set van Goede tijden, slechte tijden. De maandag na mijn ziekenhuisopname zou het filmen beginnen. De producent schrok zich rot toen ik hem belde over mijn hartaanval. Het is een dure operatie om het script om te schrijven. Niemand heeft het me kwalijk genomen. Ik kreeg zelfs de garantie dat ik terug kon komen als ik ooit weer wilde. Die verzekering gaf ook de kracht om keihard aan mijn herstel te werken. Het was een niet vanzelfsprekende opsteker van de werkgever.

Ben je anders gaan leven? Eet je bijvoorbeeld anders?

Met drie kinderen is de agenda nog altijd vol. Voeding is wel wat anders geworden. We eten nog minder vlees dan we al deden. Ook gebruik ik minder koolhydraten. Ik was geneigd met meer sport meer koolhydraten te gaan nemen. Na het sporten nog een bord pasta te nemen bijvoorbeeld. De diëtiste gaf aan dat dat niet zo verstandig is. Je gaat slapen met al die verorberde energie en die zet zich om in suiker en vetten, aan de binnenkant van de vaten. Dat advies opvolgen lukt aardig. Het gebeurt maar weinig meer dat ik ‘s avonds laat, na het werk, een hamburger snack.

Dé clichévraag: kijk je nu anders tegen het leven aan?

Nee en ja. Nee, omdat ik niet veel tijd heb daarover te mijmeren. Ja, er zijn wel momenten. We gingen onlangs met het hele gezin in Leiden met een fluisterboot varen. Toen kwam plots het besef dat het zo bijzonder is dat ik nog zoiets met mijn gezin kan beleven. Ik had in een kist kunnen liggen. Potverdorie. Vooral voor de kinderen (van 2, 5 en 7) is het goed, dat ze nog een vader hebben. Ik had er niks van gemerkt. Het volgende moment hangt er een kind over de reling en is de overpeinzing over.

Heb je tips voor andere hartpatiënten?

Pak jezelf stevig aan! Iedereen in je omgeving zegt je het rustig aan te doen, maar flink bewegen, ondanks de pijn, betekent dat je weer sneller op eigen benen staat. Stel ook niks uit! Is er iets dat je graag had willen doen? Die ene droomvakantie of iets anders? Heb je het geld ervoor? Doe het dan nu en geniet. Wellicht is het over een paar jaar niet meer mogelijk.

Tekst: Mariëtte van Beek
Beeld: Bas Muijs

Dit artikel verscheen eerder in het HPNLmagazine.

De inhaalzorg stagneert. Daarvoor waarschuwt de Nederlandse Zorgautoriteit, kortweg NZa. Tussen de 100.000 en 120.000 mensen éxtra staan op wachtlijsten voor een behandeling. Veel ziekenhuizen draaien sinds corona nog steeds niet op volle kracht.

Hartpatiënten Nederland vindt het bestaan van dit soort wachttijden onaanvaardbaar. Lang op een ingreep moeten wachten leidt tot veel pijn, ongemak en stress, en vaak is de kans op complicaties groter. De NZa vindt het belangrijk dat de wachttijden worden verkort doordat ziekenhuizen en zelfstandige klinieken meer gaan samenwerken. Per regio verschillen de wachttijden flink.  Daar zitten wellicht mogelijkheden!

Het aantal wachtenden daalt niet meer sinds maart, waarschuwt de NZa maandag. Zo zijn veel operatiekamers nog steeds buiten gebruik wegens personeelstekort. De stress door corona de afgelopen twee jaar maakte dat veel mensen in de zorg het voor gezien hielden en naar ander werk vertrokken, of langdurig ziek werden. Bovendien krijgt het zorgpersoneel, twee jaar geleden nog als helden toegejuicht, nu vaak stank voor dank en wordt onderbetaald.

Mogelijkheden

Uit een rondgang door NRC blijkt onder meer dat zelfstandige klinieken meer zouden kunnen doen, als ze daar tenminste de kans toe krijgen. Paulette Timmerman, directeur van Zelfstandige Klinieken Nederland, zegt in NRC: “Zetten we nu in Nederland wel alles op alles om mensen zo snel mogelijk te helpen?”

In sommige ziekenhuizen zijn de wachtlijsten wel nagenoeg opgelost, aldus NRC. Zo zit Streekziekenhuis Koningin Beatrix in Winterswijk naar eigen zeggen weer op het normale niveau van voor corona.  Het Sint Jansgasthuis in Weert heeft ruimte en helpt patiënten die in andere ziekenhuizen op wachtlijsten zijn. Een goed initiatief!

Deze week ligt de nieuwe uitgave van het HPNLmagazine op de deurmat bij onze donateurs.

Ook dit keer, zoals u van ons gewend bent, weer boordevol interessante en informatieve artikelen en interviews.

Zo zijn er drie bijzondere verhalen te lezen over hartekindjes Daan (pagina 14), Mika (pagina 54) en Alyshia (pagina 68). Zij blijven ondanks hun gezondheidsproblemen positief en vrolijk, samen met hun ouders. Uiteraard ook weer aandacht voor een gezonde leefstijl, waarvoor steeds meer artsen en deskundigen zich inzetten. Zo vertelt huisarts Stefan van Rooijen dat een fit lijf beter bestand is tegen virussen zoals corona. Ziekenhuisapotheker en orthemoleculair therapeut Marieke Aalbers gaat dieper in op vitaminen, en cardioloog Remko Kuipers besteedt meer aandacht aan vitamine K. Healthy chef Iris Heuer vertelt hoe we verantwoord kunnen eten uit de zee.

Topadvocaat Gerard Spong vertelt over de hartoperatie die hij onderging. Ook is er meer te lezen over diverse medisch specialisten. Zo besteedt vaatchirurg Kak Khee Yeung aandacht aan microbellen, terwijl cardiothoracaal chirurg Peyman Sardari Nia informatie geeft over aorta-dissectie.

In deze uitgave ook aandacht voor ‘nalaten vanuit je hart’. Steeds meer mensen die bezig zijn met hun testament, overwegen om hierin een goed doel op te nemen. Zeker in tijden van corona worden er veel testamenten opgemaakt, zodat alles goed is vastgelegd als er iets gebeurt. Ook hebben veel mensen Hartpatiënten Nederland al opgenomen in hun testament. Meer informatie over dit onderwerp? Meld u dan aan voor ons webinar waarin we aandacht besteden aan schenken en nalaten. Dit vindt online plaats, op dinsdag 29 maart. Meer informatie is te lezen in het magazine.

Dit is nog maar een kleine greep, dus lees snel verder. Wij wensen u veel leesplezier!

Geen donateur maar benieuwd? Bekijk hier een voorproefje van het HPNLmagazine.

Of vraag hier een proefexemplaar van het HPNLmagazine aan.

De openhartoperatie die acteur Peter Faber (77) in 2018 onderging, kwam als een verrassing. Het verblijf op de IC ervoer hij als een warm bad. Van bezorgdheid en geneuzel wil hij niets weten. Na zijn herstel is hij weer volop actief.

Het is vijf uur in de middag als ik Peter aan de telefoon krijg. Mijn vraag hoe het met hem gaat, is eigenlijk overbodig. Hij praat energiek en mijn pen kan hem maar nauwelijks bijhouden.

Wat gebeurde er in 2018?

“In een telefoongesprek met een politieagent sloeg ik plots wartaal uit. Hij zei dat ik een TIA had. Onderzoek in het ziekenhuis wees op een lekkende hartklep en een onregelmatige hartslag. Ik zou vijf omleidingen krijgen. Na de operatie wilde ik geen bezorgde familie om me heen, alleen mijn kinderen mochten op bezoek komen. Toen ik bijkwam van de operatie bleek dat ze me vijf dagen in coma hadden gehouden, omdat het hart niet wilde opstarten. Eigenlijk was ik klinisch al dood geweest. Niks engs aan, ik heb geen hel of hemel gezien. Alleen ontroerde alles me, toen ik ontwaakte. Ik had een delirium. Ik dacht dat Carry Tefsen naast mijn bed stond en zwarte mannen die trompet speelden. Ik was ook helemaal enthousiast over de kast op mijn kamer. Ik dacht dat hij gevuld was met al mijn films. Wat had mijn partner dat mooi gedaan! Het was gewoon een kast met verbandmateriaal.”

Hoe verliep het herstel?

“Toen de hechtingen verwijderd werden, was ik in tranen. ‘Doet het pijn meneer Faber?’, vroegen de verpleegkundigen. Ze dachten dat ik daarom huilde. Maar ik huilde van ontroering. Iedereen was zo lief voor me. Ik ervaarde een totale overgave aan de verzorging. Zo’n overgave had ik nog niet eerder in mijn leven meegemaakt. Na het ontslag uit het ziekenhuis ging ik nog regelmatig terug naar de IC. Met een cadeautje voor de schatten daar. Tijdens de praatgroepsessies van de revalidatie, stak ik de vier G’s op. Ze staan voor: gebeurtenis, gedachten, gevoel en gedrag. Er gebeurt iets vervelends, je hebt er negatieve gedachten bij, dat levert een benepen gevoel op. Daardoor ga je je op een bepaalde manier gedragen. Je hebt invloed op dit proces. Het is goed je dat te realiseren. Twee maanden na de operatie was ik alweer op reis naar Azië voor het tv-reisprogramma Beter Laat Dan Nooit, samen met Willibrord Frequin, Gerard Cox en Barrie Stevens.”

Heb je na de operatie je levensstijl veranderd?

“Ik houd mezelf meer in de gaten. Ik drink nog wel een glas wijn en rook, maar zonder te inhaleren. Ik ga elke dag een tijdje zitten en dan lijkt het voor anderen alsof ik niets doe, maar ondertussen ben ik bezig met hersengymnastiek. Mijn volle aandacht gaat uit naar bijvoorbeeld een stuk tekst van Shakespeare of de plannen die ik heb. Tuurlijk slik ik ook mijn pillen, dagelijks acht stuks. Ik loop nog onder controle bij de cardioloog. Elke ochtend loop ik anderhalf uur buiten. Van half vijf tot zes uur ben ik daar opnieuw, zomer én winter. Ik heb een speciaal vispak, die kan een temperatuur van twintig graden onder nul aan. Mensen denken soms dat ik een dakloze ben.”

Toch klink je druk.

“Ik ben met veel dingen bezig, maar heb het gevoel dat ik niks doe, omdat ik altijd alles zelf kan bepalen. Elke twee dagen maak ik een kleurig schilderij in mijn atelier. De opbrengst gaat naar de Peter Faber Stichting. De missie van de stichting is om iedereen ongeacht afkomst, achterstand of beperking de switch te laten maken van destructieve naar creatieve energie. Momenteel draait in de gevangenis het creatieve persoonlijke ontwikkelingstraject ‘Uit de Bajes terwijl je er nog in zit’, op scholen ‘Misdaadpreventie in de dop’. Ook maken we de film De bajes draait door. Iedereen werkt eraan mee: gevangeniswerkers, casemanagers en gevangenen. Ik skype regelmatig met een paar gasten in de gevangenis die me dierbaar zijn. Voor tv doe ik mee aan een programma rond de Nederlandse Portretprijs, een film over Indonesië en het programma De Koeienfluisteraar.”

Wat is jouw tip aan andere hartpatiënten?

“Kom met je kont uit de stoel. Niet neuzelen. Zin of geen zin, het doet er niet toe. Je lijf is je Ferrari. Jij bent de bestuurder. Je hart is de motor, dat volg je. Je adem is de brandstof. Je mind is je TomTom. Je lijf is je beste en enige vriend. Niet je vader, niet je moeder, niet je partner, niet je politieke leider. Geniet van wat je doet!”

Tekst: Mariëtte van Beek
Beeld: Jesse Faber

Dit artikel verscheen in het HPNL magazine. Interesse? Vraag hier het HPNLmagazine aan.