Donateur Hans: ‘Ik heb veel aan de stichting gehad’

Hans van Schagen

Dat Hartpatiënten Nederland veel kan betekenen voor donateurs, daar kan ook Hans van Schagen (70) over meepraten. Hoewel hij na zijn hartinfarct twee jaar terug al heel wat cardiologen heeft gezien, had hij tijdens zijn gesprek met Hartpatiënten Nederland pas écht het gevoel dat hij serieus werd genomen.

 Hans kreeg in juni 2018 tijdens het kamperen in Spanje een hartinfarct, maar dat werd daar in het ziekenhuis niet ontdekt. Na er een nacht te zijn verbleven, werd Hans dan ook weer terug naar de camping gestuurd. De volgende avond kreeg hij een zwaar hartinfarct. ‘Ik ben op dat moment opnieuw naar het ziekenhuis gebracht, maar daar ontdekten ze niet dat het een hartinfarct was geweest. Ze vertelden me dat ik een borsthernia had gehad. In de week erna kon ik niet eten, niks.’ Uiteindelijk zijn Hans en zijn vrouw naar huis gereden. ‘Eenmaal thuis ben ik gelijk naar het ziekenhuis gegaan. Daar kreeg ik pas te horen dat ik een hartinfarct had gehad en dat mijn linker kransslagader weg was.’

Sneller moe

In Spanje had Hans al verschillende scans gehad, maar daar was allemaal niets op te zien. Hij had niets, zo zeiden ze. Eenmaal in Nederland bleek dat dus wel het geval te zijn. Er kon echter geen bypass meer op, omdat zijn hartinfarct al te lang geleden was. ‘Ik ben mijn linker kransslagader nu dus kwijt en daar is helaas niets meer aan te doen. Ik merk dat ik daardoor sneller moe ben; me inspannen gaat niet zoals het zou moeten. Ik merk dat ik dan toch zuurstof tekortkom. Ik heb dat overigens wel vrij snel geaccepteerd en leef met de dingen die ik wel kan doen.’

Weinig vertrouwen

Met het feit dat Hans vervolgens zeven cardiologen in twee jaar tijd zag, kon hij minder leven. Elke keer opnieuw deed Hans zijn verhaal en werd er naar zijn medicijnen gekeken. Dat gaf hem weinig vertrouwen. ‘Ik heb inmiddels een icd gekregen, dat wel. Verder vind ik het niet prettig dat er in het ziekenhuis zo vaak is gewisseld. Op een gegeven moment was het een jaar geleden dat ik was geweest en had ik al een paar keer naar het ziekenhuis gebeld. Toen zeiden ze dat ik een paar maanden later een nieuwe oproep zou krijgen en dat ik nog even geduld moest hebben. Ik had echter geen zin meer om daar wéér op te wachten. Ineens dacht ik: wacht, ik ben donateur van Hartpatiënten Nederland. Ik ga kijken of zij een oplossing hebben.’

Snel geholpen

Daarop kwam Hans in contact met voorzitter Jan van Overveld, bij wie hij zijn hele verhaal heeft kunnen doen. Hij is nog altijd heel blij dat hij dit telefoontje heeft gepleegd. ‘Ik merkte meteen dat er bij Jan behoorlijk wat kennis achter zit en hij benaderde me met veel interesse. We hebben een zeer prettig gesprek gehad. Naar aanleiding van mijn verhaal raadde hij me aan het bij Cardiologie Centra Nederland te zoeken. Daar ben ik door Jan dan ook terechtgekomen.’ Inmiddels heeft Hans er twee consulten gehad en is hij daar ontzettend over te spreken. ‘Voor het eerst heb ik het gevoel dat mijn verhaal serieus genomen wordt. In dit centrum werd ik direct en heel snel geholpen. De dokter nam alle tijd voor me en ik kon al mijn vragen stellen. Inmiddels zijn er ook al wat medicijnen aangepast, waardoor ik me een stuk beter voel.’

Vragen stellen

Hans is de stichting dankbaar en zou het iedereen dan ook aanraden om vragen neer te leggen bij Hartpatiënten Nederland. ‘Ik denk dat veel mensen op dit gebied blijven zitten met vragen. Ik had in eerste instantie ook niet aan de stichting gedacht, maar uiteindelijk heb ik mijn vraag aan Jan voorgelegd en ben ik na zijn antwoord veel wijzer geworden. Ik ben nog altijd heel blij dat ik ben doorverwezen naar mijn huidige centrum. Het komt niet snel bij mensen op om hulp te vragen aan de stichting waarvan ze donateur zijn, maar ik hoop dat ze dat nu sneller doen. Ik heb veel aan de stichting gehad.’

Hartpatiënten Nederland merkt dat er vanuit patiënten veel behoefte is aan advies. De stichting speelt daar als moderne belangenorganisatie op in door ervaringsdeskundigen in te zetten en zo een luisterend oor te bieden voor ieders verhalen en vragen. Sinds kort is er tevens een digitale spreekkamer beschikbaar. Hiervoor kunnen donateurs een afspraak maken en vervolgens naar iemands verhaal luisteren en deze persoon adviseren. Privacy en medische gegevens worden hierbij gewaarborgd. Als blijkt dat donateurs met vragen blijven zitten, worden ze verwezen naar specifiek geselecteerde deskundigen. Waarom we het verhaal van Hans plaatsen? Omdat alle patiënten uiteindelijk hetzelfde willen: de beste zorg! Wij helpen onze leden daarbij. Onafhankelijk en objectief. Help jij ons?

Tekst: Laura van Horik

Beeld: Hans van Schagen

Lid worden van Hartpatienten Nederland? klik hier voor alle informatie en opties!

Voor meer artikelen klik hier

Sushi heeft de wereld veroverd!

Sushi heeft de wereld veroverd! En niet geheel onterecht, want sushi is volgens velen ongelooflijk lekker. Bovendien kan sushi kan heel gezond zijn, vanwege zeewier en verse pure, rauwe producten. Maar in de meeste sushi gerelateerde horeca gebruiken ze veel suiker, smaakversterkers en ongefermenteerde soja. En ook als je een vorm van koolhydraatbeperking nastreeft, dan is witte rijst natuurlijk niet passend in een gezond voedingspatroon. Sushi zelf maken, is met een beetje oefening heel makkelijk, en ontzettend lekker. In de groep Healthy Cooking @ home geeft Iris een online kookworkshop Gezonde Sushi. Handig voor als je wat extra uitleg wil.

Benodigdheden:
  • Sushi rolmatje of siliconen bakmatje
  • Het scherpste mes wat je in je keuken hebt liggen
Ingrediënten
  • 250 gram quinoa of 300 gram bloemkoolrijst
  • 3 el witte wijn azijn
  • 2 el kokosolie
  • 2 tl vloeibare zoetstof (GreenSweet, honing of gembersiroop) 
  • 6-10 norivellen
Opties voor garneren (je kan zelf kiezen wat je lekker vindt)
  • Vis, vlees of vleesvervanger naar keuze (bijv. zalm, tonijn, kip, tofu of tempeh)
  • Komkommer
  • Avocado
  • Groene Asperges
  • Wortel
  • Paprika
  • Radijsjes
  • Mango
Lekker voor erbij:
  • Sojasaus om te dippen
  • Sesamzaadjes om te garneren
  • Wasabi
  • Wakame
  • Ingelegde gember
Instructies:
  • Maak een mengsel van witte wijnazijn, kokosolie, zoetstof en zeezout.
  • Snijd alle ingrediënten in mooie dunne reepjes, avocado in plakjes, en let er bij bijvoorbeeld komkommer op dat je de natte binnenkant eruit snijdt.
Voor Quinoa
  • Spoel de quinoa af met behulp van een vergiet. Kook de quinoa totdat je witte “c-tjes” zie, ongeveer gedurende 10 minuten.
  • Spoel de quinoa met behulp van een vergiet koud af en laat uitlekken
  • Doe de helft van de gekookte quinoa en het azijnmengsel in een vijzel en stamp fijn.
  • Doe dit geheel vervolgens bij de overige gekookte quinoa en meng door elkaar. Laat afkoelen
Voor de bloemkoolrijst
  • Maak de rijst met behulp van de pulse stand van je mixer, of gebruik kant en klare rijst
  • Bak de rijst in een pan met een beetje kokosolie op laag vuur aan circa 6-8 minuten
  • Roer het azijnmengsel er goed doorheen Zet weg en laat afkoelen.
  • Het mengsel moet plakkerig zijn, is dit het niet? Voeg eventueel wat kokosolie en zoetstof toe.
Sushi rollen en snijden
  • Leg een norivel met de gladde kant naar buiten op het sushi rolmatje
  • Bedek de helft van het norivel met de ‘rijst’, laat een strook van circa 2-3 cm vrij en knip met een schaar het overtollig norivel weg.
  • Leg op het midden van de ‘rijst’ jouw vulling, wat je lekker vindt, circa 1,5-2 cm dik
  • Je tilt nu het sushi rolmatje op, brengt je duimen onder het matje, en gebruikt je vingers om de vulling op zijn plek te drukken, vervolgens rol je door totdat de nori helemaal rond is, en je alleen het strookje nog vrij hebt wat je over hebt gelaten.
  • Dit strookje maak je met je vingers een beetje nat, tot het soepel wordt en eventueel opkrult, vervolgens rol je de sushi dicht. Maak eerst al je rollen en ga dan snijden.
  • Gebruik het scherpste mes wat je in je keuken hebt, maak het mes met water een beetje vochtig
  • Vervolgens snijd je de rollen, hoe dikker de rol, hoe dunner de plakken die je maakt
  • Probeer bij elke snijbeweging je mes vochtig te hebben, dan scheurt de nori niet.

Actieboek tegen Covid-19 en de volgende pandemieën

De bekende arts en schrijver William Cortvriendt schrijft al bijna tien jaar over het belang van leefstijl voor onze gezondheid en levensverwachting. In 2016 schokte hij de medische wereld door in de zes miljoen keer bekeken televisieserie Hoe word ik 100 aan te tonen dat de voordelen van de door hem geadviseerde gezonde leefstijl niet alleen theoretisch zijn. De deelnemers van de televisieserie – die allen leden aan ernstige gevolgen en complicaties van diverse chronische welvaartsziekten zoals diabetes en hart- en vaatziekten – herstelden binnen vijf maanden en voelden zich weer gezond. De veranderingen in leefstijl zorgden er bovendien voor dat de participanten in hoog tempo overgewicht verloren.

Onlangs schreef William het zeer lezenswaardige ‘Actieboek tegen Covid-19 en de volgende pandemieën’. William voelt het als zijn plicht om de relevante wetenschap over leefstijl en de corona pandemie in een toegankelijk boekje op te schrijven en dit voor iedereen gratis ter beschikking te stellen. Het is bedoeld om betere beslissingen te kunnen nemen met betrekking tot onze gezondheid.

We beseffen ons steeds meer dat de ernst van de Corona pandemie sterk samenhangt met onze leefstijl. Kortweg gezegd, onze leefstijl bepaalt hoe goed onze weerstand is en die bepaalt in sterke mate of we ziek worden door het Covid-19 virus en of we snel en volledig herstellen, of juist niet en we mogelijk zelfs overlijden. William Cortvriendt voelt het als zijn plicht om de relevante wetenschap over leefstijl en de corona pandemie in een toegankelijk boekje op te schrijven en dit voor iedereen gratis ter beschikking te stellen.

William Cortvriendt: als je een medisch probleem ondervindt, is het altijd raadzaam om je arts te consulteren. De auteur is niet aansprakelijk voor het opvolgen van enig advies dat in dit boek gegeven wordt. Klik hier om het boek te downloaden.

Voor meer artikelen klik hier

Vooraan in de rij voor Covid-Vaccinatie

Als huisarts laat ik mij vaccineren tegen Corona zodra dat mogelijk is. Wie mijn publicaties kent, vindt dat misschien opmerkelijk.

Al 25 jaar betoog ik in vaktijdschriften en daarbuiten dat griepvaccinatie niet bewezen veilig en effectief is. Waarom dan wel tegen Corona inenten en niet tegen griep? Dat is gebaseerd op een afweging van bewijs en urgentie voor vaccineren.

Het bewijs bij Corona komt uit grote onderzoeken die gevaccineerden met ongevaccineerden vergelijken. Die grote onderzoeken zijn, haast ongelooflijk, nog nooit gedaan voor influenzavaccinatie. Daardoor zijn vermindering van ziekte en sterfte na 40 jaar nog steeds niet bekend. Vaccinproducenten vrezen voor hun miljardenomzet aan griepvaccin als dat onderzoek verkeerd zou uitpakken. Al decennialang bestaat er daardoor een controverse over het nut van griepvaccinatie.  Vrijwel alle, echt onafhankelijke wetenschappers betwijfelen dat nut en botsen met gevestigde belangen. Zij blijven vasthoudend wijzen op de feiten.

Niet bij benadering is bekend hoeveel doden griep veroorzaakt. De NRC voerde daar een uitgebreide factcheck op uit en concludeerde “grotendeels waar”. Oversterfte tijdens een griepepidemie wordt zomaar op het conto van het influenzavirus geschoven, terwijl dan ook andere virussen circuleren. Zo komt men aan aantallen griepdoden variërend van 100 tot 10.000 per jaar.  Er waren echter ook griepepidemieën met ondersterfte.  Onder- en oversterfte zeggen daarom weinig tot niets over griepsterfte.

Griepvaccin zou 50% effectief zijn tegen influenza.  Daarmee wordt slechts bedoeld dat 50% van de mensen antistoffen maakt. Of dat leidt tot vermindering van ziekte en sterfte is, als gezegd, onbekend. Daarvoor zijn grote onderzoeken nodig die de controverse kunnen beslechten. En uitmaken of ieder jaar voor 60 miljoen euro vaccineren zinvol is. Daar gaven we geen euro aan uit, inmiddels wel miljarden aan inenten.

Pleitbezorgers van vaccinatie stellen dat een onderzoek nu onethisch is. Het zou de niet-gevaccineerden bescherming onthouden. Die bescherming moet nu juist worden aangetoond met dat onderzoek. Die kwalificatie “onethisch” is dan ook niet afkomstig van een Medisch Ethische Commissie, maar van belanghebbenden.

Minister Edith Schippers kondigde dat onderzoek aan in 2012 na een controversebijeenkomst over het nut van griepvaccinatie. Een hoogleraar stelde toen namelijk: ”moesten we het griepvaccin nu invoeren, dan zou dat op basis van de bestaande  onderzoeksresultaten nimmer gebeuren”.  Roel Coutinho (RIVM), erkende dat er eigenlijk geen harde gegevens bestaan dat ouderen baat hebben bij  vaccinatie. Dat onderzoek van Schippers bleef uit.

Vaccineren tegen Corona is niet zonder risico maar coronavaccins zijn beter onderzocht dan griepvaccins. Ze zouden normaal gesproken echter uitvoeriger zijn getest. Mensen zijn echter al massaal probleemloos gevaccineerd. Dat verkleint het risico. Niet vaccineren geeft waarschijnlijk meer kans op ziekte en sterfte.

Influenza verloopt meestal als een onschuldige verkoudheid met onbekende sterfte. Corona veroorzaakt invaliderende ziektebeelden, aanzienlijke sterfte en maatschappelijke ontwrichting.

Net als iedere andere vaccinatie zal ook Coronavaccinatie  er komen met vallen en opstaan.  Alleen zo kunnen wij vooruitgang boeken bij uitroeien van Covid-19. Verschillende vaccins zullen beproefd moeten worden en verschillende doseringen bij verschillende doelgroepen. Voor al die varianten geldt dat niet vaccineren waarschijnlijk risicovoller is dan de kans op bijwerkingen.

Niet aan de slag gaan met Coronavaccins betekent geen perspectief hebben op bedwingen van de infectie. Het groepsbelang geldt daarbij ook voor jongeren om gezond te blijven en een normaal leven te leiden zonder, sociale-, reis en studiebeperkingen. Op grond van deze overwegingen zouden we ons allemaal moeten laten vaccineren tegen Corona.

Misschien is het goed dat iemand dat zegt die al 25 jaar heeft betoogd dat griepvaccinatie onbewezen veilig en onbewezen effectief is.

Zodra we weer kunnen kussen, moeten we wel het nut van griepvaccinatie onderzoeken.

Hans van der Linde, huisarts/SCEN-arts

 

Voor meer artikelen klik hier

Nieuwe methode om hartklep te vervangen in kloppend hart

In het Maastricht UMC+ zijn de eerste patiënten behandeld met een nieuwe methode voor het vervangen van een lekkende mitralisklep. Daarbij werken hartchirurg en cardioloog nauw samen om een kunstmatige hartklep te implanteren in een kloppend hart. De behandelmethode is een uitkomst voor patiënten met een hoog operatierisico, waarbij de huidige behandeltechnieken geen optie zijn.

 

De zogeheten mitralisklep is één van de vier kleppen in het hart en bevindt zich tussen de linkerkamer en linkerboezem. De kleppen zorgen ervoor dat het bloed de juiste kant op stroomt tijdens het samenknijpen en weer ontspannen van het hart. Het kan echter voorkomen dat de mitralisklep niet meer goed afsluit en dus gaat lekken. Patiënten krijgen dan klachten als kortademigheid, vermoeidheid en hartkloppingen. Daarnaast wordt het risico op hartfalen en op eerder overlijden groter. Niets doen is in dat geval eigenlijk geen optie.

 

‘Parachute’

Het Maastricht UMC+ heeft een breed scala aan behandeltechnieken voorhanden om een niet goed functionerende mitralisklep te behandelen. Er zijn echter ook patiënten die een te hoog operatierisico hebben voor een chirurgische klepreparatie of -vervanging en waarbij ook de al bestaande technieken niet volstaan. Daar is sinds kort dus verandering in gekomen. De hartchirurg maakt voor de nieuwe behandeling een klein sneetje in de borstkas, waarna hij een katheter via een kleine opening nabij de punt van het hart in de linkerkamer brengt. De beeldvormend cardioloog stuurt de chirurg op basis van echo vervolgens naar de mitralisklep. Die klep is qua structuur enigszins te vergelijken met een parachute en hangt als het ware tussen de hartboezem en -kamer in. Via de katheter wordt een kunstmatige klep ingebracht die in de oude mitralisklep valt, het lek afdicht en de functie van de oorspronkelijke lichaamseigen klep overneemt.

 

Samenspel

Deze vorm van behandeling kent een aantal voordelen volgens hartchirurgen Peyman Sardari Nia en Suzanne Kats: “Omdat het een minimaal invasieve techniek is en er slechts een sneetje in de borstkas wordt gemaakt, is de hersteltijd vele malen korter. Patiënten zullen na de operatie minder complicaties hebben. En het belangrijkste: we kunnen patiënten die voorheen niet geholpen konden worden op een veilige en adequate manier een behandeloptie bieden.” Beeldvormend cardioloog Bas Streukens onderstreept daarbij het samenspel tussen hartchirurg en cardioloog: “De chirurg werkt op een kloppend hart en ziet eigenlijk niets van wat er binnenin gebeurt. Daarom is het goed en nauwkeurig in beeld brengen essentieel om de behandeling te laten slagen.”

 

Meer informatie over het gespecialiseerde mitralisklep centrum van het Maastricht UMC+ is te vinden via: www.hartenvaatcentrum.mumc.nl/mitraalklep-centrum

 

Voor meer artikelen klik hier

De weg naar acceptatie

De 30-jarige Maxime heeft een aangeboren hartafwijking, maar leeft haar leven alsof er niets aan de hand is. Tot vorig jaar: “Ik kreeg een nieuwe hartritmestoornis welke mij heeft wakker geschud.” Zij vertelt haar verhaal over de weg naar acceptatie.

Het is 1990 en Maxime wordt geboren. Op het eerste oog een gezonde baby, maar al gauw krijgt zij last van een verkoudheid welke maandenlang aanhoudt. Een onderzoek volgt en een aangeboren hartafwijking wordt geconstateerd: “Mijn hart mist een hartklep en hierdoor is mijn linkerharthelft onderontwikkeld, ook heb ik een hartritmestoornis.” In haar eerste vijf levensjaren volgen drie operaties en een zogeheten Fontan-operatie - een ingreep om de bloedsomloop te verbeteren bij kinderen die maar één goed werkende hartkamer hebben.

Het besef

Afgezien van de jaarlijkse controles, ervaart Maxime geen beperkingen. Maar vorig jaar komt daar plots verandering in: “Sinds mijn laatste hartritmestoornis ervaar ik de consequenties van mijn aangeboren hartafwijking. Een contrast voor mij, want vroeger deed ik wat in mij opkwam; ik wilde mijzelf niet beperkt voe-len en al helemaal geen hartpatiënt.’ Met de jaren groeit ook haar nieuwsgierigheid naar haar hartafwijking en hetgeen zij heeft meegemaakt: “In eerste instantie was ik veel te jong om te realiseren wat er aan de hand is, maar gaandeweg begreep ik meer van wat het inhoudt.”

----

Als lid van Hartpatiënten Nederland heeft u onbeperkte toegang tot alle Premium-artikelen op hartpatienten.nl. Het enige wat u hiervoor hoeft te doen is inloggen op uw profiel. Het zijn artikelen waar we trots op zijn en die we graag met u als trouwe lezer delen.

Placenta indicator hart- en vaatziekten

De placenta van een vrouw die tijdens haar zwangerschap te maken kreeg met zwangerschapsvergiftiging, bevat eigenschappen die mogelijk kan voorspellen of zij ook een verhoogd risico loopt op een hartinfarct. Dat onderzoekt Chahinda Ghossein-Doha, cardioloog in opleiding. Ze doet onderzoek naar de eigenschappen van placenta’s om deze te kunnen gebruiken als screening voor hart- en vaatziekten.

Chahinda Ghossein-Doha

 

“Een zwangerschap is een ware stresstest voor hart en vaten”, vertelt Ghossein-Doha. “Een vrouw krijgt er tijdens de zwangerschap eigenlijk twee nieuwe organen bij: het kind en de placenta. Om deze van voldoende voedingsstoffen te kunnen voorzien, maakt het lichaam 40 procent meer bloed aan. Het hart moet daarom harder en sneller pompen om het bloed over het lichaam te verspreiden en de vaten zetten wijder uit om al dat bloed te kunnen herbergen. Het hart wordt groter en dikker; zwangere vrouwen ontwikkelen een zogeheten ‘sporthart’ zoals we dat ook bij topatleten zien.”

Onderliggend defect

Als alles goed gaat, krijgen de placenta en de baby automatisch voldoende bloed en blijft er nog voldoende over voor de moeder, waardoor de bloeddruk stabiel blijft. Toch is dat niet altijd zo:

----

Als lid van Hartpatiënten Nederland heeft u onbeperkte toegang tot alle Premium-artikelen op hartpatienten.nl. Het enige wat u hiervoor hoeft te doen is inloggen op uw profiel. Het zijn artikelen waar we trots op zijn en die we graag met u als trouwe lezer delen.

One size fits all?

In de loop van de evolutie heeft de mens zich ontwikkeld tot een flexibele omnivoor. Planten, vlees of vis, we eten het allemaal. De uiteenlopende smaak en culinaire voorkeuren van de moderne mens kent geen grenzen en over de hele aardbol genieten we van een keur aan verschillende diëten. Van de visetende Inuit en de vleesetende Hadza op de Afrikaanse vlaktes, tot de aardappeleter in Holland. We hebben daar als soort altijd wel bij gevaren.

Nog geen honderd jaar geleden kwam overgewicht weinig voor en hart- en vaatziekten en diabetes waren eerder uitzondering dan regel. Helaas is de werkelijkheid nu anders. Vijftig procent van de Nederlandse volwassenen heeft overgewicht en elk week komen er duizend nieuwe diabetespatiënten bij.  Onze flexibiliteit lijkt met de opkomst van het moderne, bewerkte Westerse dieet verdwenen en wetenschappers zijn naarstig op zoek naar het ideale eetpatroon.

De poging om vanuit die wetenschap een voedingsrichtlijn te maken die ideaal is voor iedereen blijkt echter een fikse uitdaging. Hoe reëel is het überhaupt om dat te ambiëren? Iedere mens is immers uniek, we zijn geen identieke voedselfabrieken en we blijken allemaal verschillend te reageren op eenzelfde broodje kaas. Dit is wat we leren van een interessante wetenschappelijke studie uit Groot-Brittannië: de PREDICT-studie. Bij meer dan 2000 vrijwilligers worden waardes zoals glucose-spiegels, insuline, en vetten (triglyceriden) gemeten na het eten van een identiek bordje eten. Doel van de studie is om te analyseren welke onderliggende factoren van invloed zijn op onze metabole reactie op voeding. Factoren als activiteit, slaap, hongergevoel, tijdstip van eten, frequentie van eten én het microbioom, worden nauwgezet bijgehouden.

De eerste resultaten zijn inmiddels bekend en zijn uitermate verrassend. Het blijkt namelijk dat de reactie van proefpersonen op een standaard maaltijd slechts voor een kwart wordt bepaald door de calorieën en de samenstelling van de macronutriënten (koolhydraten/vetten/eiwitten). Elk pondje komt dus niet door het mondje, het is veel genuanceerder dan dat. Driekwart van de reactie op voeding (bijvoorbeeld stijging van de bloedsuikerspiegel of verandering van gewicht) wordt bepaald door individuele factoren, zoals slaap, activiteit en de samenstelling van het persoonlijke microbioom.

De miljoenen bacteriën in onze darm die samen ons microbioom vormen, hebben dus een bepalende rol in ons metabolisme en onze gezondheid. Het microbioom is bij iedereen anders en maakt ons uniek. Hoe hoog je bloedsuikerspiegel stijgt na het eten van dat broodje kaas kun je tot op zekere hoogte voorspellen aan de hand van de glycemische index (een index die aangeeft wat het effect van een voedingsproduct is op de bloedsuikerspiegel), maar dus niet helemaal. Je persoonlijke microbioom bepaalt de rest.

De PREDICT-studie loopt nog steeds en je kunt er zelfs als vrijwilliger aan meedoen. Wie weet kunnen we in de toekomst allemaal ons eigen microbioom laten analyseren en een voedingsadvies op maat krijgen?

Betekent dit nu dat er helemaal geen regels zijn, die voor iedereen gelden? Toch wel, met een paar simpele basisprincipes kom je een heel eind. Eet wat gezond is voor je microbioom: veel vezels, uit bijvoorbeeld gevarieerde groenten. Eet geen suiker of ‘snelle’ koolhydraten. Eet geen voorverpakte, lang houdbare en ultra bewerkt ‘junkfood’. Eet ‘echt’ eten in de natuurlijke vorm zoals moeder natuur het voor ons gemaakt heeft. Eet niet te vaak, en eet niet te laat. En natuurlijk, lekker slapen!

Tekst Jacqui van Kemenade

Beeld LÉon Geraedts

 

Voor meer artikelen klik hier

Kunstmatige intelligentie

In de vorige uitgave van HPNLmagazine stelden we Kak Khee Yeung voor. Ze is vaatchirurg in het Amsterdam UMC en doet daarnaast onder meer onderzoek naar aorta aneurysma. De komende edities zal ze ons op de hoogte houden over haar werk en de nieuwste ontwikkelingen binnen haar vakgebied. Dit keer vertelt ze over het belang van big data.

Kak khee Yeung - vaatchirurg, AmsterdamUMC, Amsterdam, 8-4-2020

 

Wat houdt dat precies in, big data?

“Data zijn gegevens die je verzamelt. In de medische wereld hebben we het dan bijvoorbeeld over de verschillende bloeddrukmetingen, de soorten medicatie die iemand heeft gekregen, bloeduitslagen, CT-scans... Heel veel data van heel veel verschillende patiënten bij elkaar vormen samen big data. Als je die gegevens op een hoop gooit, kan de computer daarin patronen herkennen. En met die patronen kun je wiskundige rekenmodellen maken. Die technologie noemen we kunstmatige intelligentie.”

En waar kunnen we dat voor gebruiken, in het geval van hartpatiënten?

“Er is helaas nog heel veel wat we niet weten over de behandeling van hartpatiënten. We kunnen bijvoorbeeld wel de kans op een hartaanval verkleinen, maar weten niet precies hoe we het helemaal kunnen voorkomen. We weten ook niet altijd vooraf welke medicijnen het beste werken, dat is vaak een kwestie van uitproberen. Dat proces zou je kunnen optimaliseren door verbanden te leggen.

----

Als lid van Hartpatiënten Nederland heeft u onbeperkte toegang tot alle Premium-artikelen op hartpatienten.nl. Het enige wat u hiervoor hoeft te doen is inloggen op uw profiel. Het zijn artikelen waar we trots op zijn en die we graag met u als trouwe lezer delen.

Leven in geleende tijd

Wie Ria Verheul (71) ontmoet en hoort wat ze zoal doet in een week, zal maar moeilijk kunnen geloven dat ze er 27 jaar geleden bijna niet meer was geweest. Na een reeks opeenvolgende misdiagnoses belandde ze op jonge leeftijd met ernstige hartproblemen op de intensive care. “Ik leef al jarenlang in geleende tijd.”

Ria Verheul

 

“Bij nader inzien hebben de eerste signalen zich al voorgedaan tijdens mijn eerste zwangerschap”, vertelt Ria. “Ik was toen 28 jaar oud en had continu een hoge bloeddruk. Verder dan die constatering ging de huisarts niet, en ook toen ik op mijn 31e voor de tweede keer zwanger was werd er geen verdere actie ondernomen. Het hoorde erbij, werd gezegd. Inmiddels weet ik dat ik hoogstwaarschijnlijk zestien jaar lang met een te hoge bloeddruk heb rondgelopen.”

Verschrikkelijke maagpijn

Pas toen Ria 43 jaar oud was, begon ze ineens symptomen te krijgen. “Ik werd steeds vaker niet lekker en was regelmatig duizelig. Ondanks dat mijn bloeddruk met 240-140 extreem hoog was, stuurde de huisarts me naar huis met een lage dosering bloeddruktabletten. Ik versleet de ene na de andere variant bloeddrukmedicatie, maar niets hielp. Daar had natuurlijk al een lampje moeten gaan branden, maar zelfs toen ik na verloop van tijd flauw begon te vallen en er verschrikkelijke maagpijn bij kreeg, was de huisarts nog niet gealarmeerd. Toen ik op een avond zulke erge pijn had dat ik op de huisartsenpost belandde, werd ik met spoed naar het ziekenhuis opgenomen omdat men dacht dat het aan mijn galblaas lag.”

Hartinfarcten

“Midden in de nacht kreeg ik daar zo’n vreselijke pijn dat ik op de alarmknop heb moeten drukken. De dienstdoende zuster constateerde een galaanval en spoot mij medicatie in. De volgende ochtend wist ik niet wat me overkwam: ik kon mijn bed niet meer uit komen en zakte volledig door mijn benen. Het heeft nog eens twee dagen geduurd totdat er eindelijk bloed bij me werd afgenomen en daarna ging het snel. ‘U heeft een hartinfarct gehad en u gaat nu naar de IC’, kreeg ik te horen. Eenmaal daar bleven de hartinfarcten komen, maar die voelde ik inmiddels gelukkig wel aankomen. Als het weer fout dreigde te gaan, gaf ik dat aan en gaven ze me medicatie om het infarct de kop mee in te drukken.”

Bijna dood geweest

Toen Ria na een paar weken overgeplaatst werd na een ander ziekenhuis en daar voor de tweede keer op een dag gedotterd werd, ging het mis. Er begon een ader te scheuren, waarna Ria met spoed een bypassoperatie onderging. Dat ging gelukkig goed. “Ik heb vier bypasses gekregen. Toen alles achter de rug was, hoorde ik van de arts hoe weinig het had gescheeld. De linkerslagader bij mijn hart was, door jarenlang te hard pompen van het hart met een hoge bloeddruk, dusdanig aangetast dat deze moest worden verwijderd. Die ader is vervangen door de arteria mammaria, de slagader die aan de rechterkant van de borstkas zit en geen schade had. Omdat ik nog zo jong was, kon dat gelukkig. Maar, zo vertelde de cardioloog mij: als ik nóg een hartinfarct had gehad, was ik waarschijnlijk dood geweest. Ik heb heel veel geluk gehad bij mijn eerste hartinfarct. Dit infarct heeft het puntje van mijn hart aangetast waardoor de grootste schade aan het hartspierweefsel aan de onderkant zat. Als de ‘klap’ in het midden was geweest, en dat was bij een eventueel volgend infarct zeer aannemelijk geweest, zou één van de kamers beschadigd zijn geraakt. Dat heeft zwaar hartfalen tot gevolg.”

Energiek

Het leven van Ria is door haar hartinfarct en operaties ingrijpend veranderd. “Veel mensen vroegen me of ik niet bang was dat er nog eens zoiets zou gebeuren, maar van angst is nooit sprake geweest. Ik heb alleen maar dankbaarheid gevoeld en heb het gevoel dat ik inmiddels al 27 jaar in geleende tijd leef. Jaren later heb ik nog wel last gekregen van hartritmestoornissen en heb ik een pacemaker gekregen, maar erger is het nooit geworden. Ik ben ontzettend blij dat ik er nog ben en sta gelukkig ook nog volop in het leven. Ik ben harstikke energiek: drie keer per week doe ik aan aquarobics en ik wandel en fiets veel. Daarnaast doe ik vrijwilligerswerk: op dinsdagochtenden leg ik bezoeken af in het bejaardentehuis. Ik ben geestelijk verzorger geweest, dus ik vind het erg fijn om me ook na mijn pensioen op deze manier te kunnen blijven inzetten.”

 

Tekst Yara Hooglugt

Beeld HPNL

 

Voor meer artikelen klik hier