Wat vliegt de tijd…..

Het is vandaag  precies een jaar geleden dat ik s.nachts werd getroffen door een hartinfarct.
Ik lag al in bed en werd wakker door een hevige uitstralende pijn tussen de longen ,wist gelijk dat het mis was en direct hulp moest inschakelen.

Daar ik alleen woon en wakker wilden blijven ben ik naar de telefoon in de woonkamer gaan kruipen om 112 te bellen, de vriendelijke dame vroeg of ze aan de telefoon moest blijven ....nou graag.
Toen weer teruggekropen naar de voordeur en van de knip gehaald en maar buiten op de galerij gaan liggen voor wat frisse lucht .
Ik hoorde inmiddels de ambulancebroeders een verdieping hoger lopen ....dus ik roepen en ze kwamen toch nog snel.

Met spoed werd ik naar het UMC gebracht alwaar ik gedotterd ben en gelijk 2 stents kreeg.
"Het ziet er niet best voor u uit "werd door de behandelend verpleger gezegd...uw kransslagaders zitten ook bijna dicht.
Toch was ik  zeker niet bang gemaakt en had toch het volste vertrouwen in een goede afloop.

Na een week in het ziekenhuis te zijn opgenomen kreeg ik een open hartoperatie met 4 omleidingen ,
alles via de octopus -methode .De chirurg plaatst dan een speciaal apparaat met zuignapjes rond de plek waar de omleidingen komen , dit apparaat heet een octopus. Hiermee komt alleen het deel van het hart stil te liggen waar de omleiding wordt aangelegd, de rest van het hart klopt door en ook de longen blijven functioneren. Het voordeel van deze methode is dat het gebruik van een hart-longmachine niet nodig is. Mijn omleidingen kwamen van de borstslagader en een slagader uit mijn linkerarm .

Kwam daarna in een revalidatieprogramma in het UMC met zwemmen en zaalsport .
Mijn herstel gaat op wat medicijn aanpassingen na bijzonder goed .Ben toen trouwens ook direct gestopt met een leven lang roken ,zat  op een pakje sigaretten per dag..... 

Natuurlijk met mijn 62 jaar erg dankbaar dat ik nog wat langer op deze aardbol mag blijven ,maar dacht vandaag ineens het is al weer een jaar geleden......wat vliegt de tijd.