Wanneer moet je aan de bel trekken, dilemma.

Beste Hartgenoten,

Sinds een half jaar heb ik een ICD i.v.m. gevaarlijke ritmestoornissen (ARVC). Ik heb diverse keren een CT-scan gehad waaruit is gebleken dat er met mijn vaten niets aan de hand is. Wekelijks ga ik fitnessen en heb dan een hartslagmeter om. Afgelopen week stond ik op de crosstrainer en zag dat mijn ritme flink aan het stuiteren was tussen 120-155 slagen per minuut. Ik merkte dat niet aan mijn hart maar werd wel werd ik licht in mijn hoofd. Mijn ICD is afgesteld op 160 slagen per minuut. Ik ben gestopt en toen merkte ik pas de onregelmatigheid. In eerste instantie had ik het alleen gezien op het display van de cosstrainer. Blijkbaar trok ik een beetje wit weg. Ik heb wat water gedronken en mijn nek en hoofd een beetje nat gemaakt. Na een paar minuten zakte het gelukkig en ben ik rustig verder gegaan met de oefeningen. Toen bleek mijn ritme constant. Het was die ochtend wel erg warm in de sportruimte. Misschien heeft dat ook een rol gespeeld. Donderdag ging ik op de fiets naar de winkel en kreeg vrij snel een zeer pijnlijk gevoel op de borst, uitstralend naar mijn schouderbladen en mijn rechterarm. Wat moest ik hiermee. ik ben iemand die niet in paniek raakt en anderen zeker niet onnodig ongerust wil maken. Ik ben toch gewoon (met pijn) naar huis gefietst en heb het de rest van de dag een beetje rustig aangedaan. Ik besloot wel dat als het niet zou overgaan even met de huisarts contact op te nemen. Na 2 uurtjes zakte het. Gisterenmiddag ging ik weer voor wat boodschapjes op de fiets weg en op de terugweg kreeg ik opnieuw flinke pijn op de borst. Op dat moment moest ik wel wat meer inspanning leveren omdat ik een stukje omhoog moest fietsen. Tja, dat heb je hier in het zuiden van het land. Het was inmiddels 16.45uur en de praktijk van mijn huisarts is om 17.00uur gesloten. Thuisgekomen heb ik (stilletjes) even met de assistente gebeld. Zij overlegde met de huisarts en ik moest even langskomen. De praktijk is dichtbij en ik zei tegen mijn man en dochter dat ik nog even een boodschapje moest doen. Mijn man is afgelopen maandag met chemo begonnen en ik wil mijn gezin niet belasten met mijn probleempjes. De huisarts heeft wat dingetjes onderzocht en nam toch contact op met de 1e Harthulp. De cardioloog wilde me zien. Ik kon met eigen vervoer komen maar het liefs niet met de fiets… Ik had al wat nitrospray gekregen maar daar ging de pijn niet echt van over. Thuisgekomen heb ik mijn man gevraagd me even naar het AZM te brengen omdat er een ecg-tje gemaakt moest worden. Hij wist wel dat ik sinds 2 dagen pijn op de borst had. In het ziekenhuis is er een ecg gemaakt en is er ook bloedgeprikt. Ook heb ik een 2e keer nitrospray gekregen en zakte de pijn gelukkig weer. Er kwam niets uit de onderzoeken en ik mocht weer naar huis. De cardioloog kent de thuissituatie en zegt dat ik zeker bij klachten aan de bel moet trekken. Ik vind zelf dat ik sterk in de hele situatie sta maar weet niet wat ik met dergelijke klachten moet doen. Het maakt me onzeker Gisteren heb ik er uiteindelijk wel iets mee gedaan omdat mijn gezin me nodig heeft. Het is steeds weer een dilemma of en wanneer ik aan de bel trek. Maar ik vind het heel moeilijk om voor mezelf te kiezen. Hartegroet van hartedief.