Hier ben ik dan, een sportieve vent van 43 jaar, die eigenlijk nooit problemen had met zijn gezondheid, laat staan met zijn hart. De afgelopen maanden werd ik echter, met steeds kortere tussenpozen, geconfronteerd met hartkloppingen. Deze duurde soms meer dan een uur tot anderhalf uur, waarbij ik de laatste keer in rust een hartslag van 220 had!!
Ben direct naar de spoedeisende hulp gegaan, waar ik na een eerder bezoek een ECG-bon had gekregen, want bij aankomst toen was mijn hartslag net weer tot rust gekomen en had men gezegd, dat ik bij een volgende keer direct naar het ziekenhuis moest komen. In de tussentijd had ik alweer twee keer wat hartkloppingen gehad, maar bleek er toch een drempel te zijn om gelijk naar het ziekenhuis te gaan. Tot de laatste keer, ruim een week geleden. 220, zo hoog was mij hartslag nog niet eerder geweest. De vorige keren tikte hij wel eens de 200 aan, maar zo hoog. Gelukkig woon ik vlakbij het ziekenhuis en hebben ze de hartritmestoornis kunnen ´vangen´. De ziekenhuisarts / cardioloog had het over het fladderen en tijdens nader onderzoek zakte mijn hartslag weer terug tot een normaal niveau. Heb voorlopig Tambocor 100mg voorgeschreven gekregen en heb morgen een afspraak bij een cardioloog, die gespecialiseerd zou zijn in hartritmestoorissen. In de tussentijd ben ik gewoon blijven sporten, zoals ik dat anders ook deed, anders zou ik mezelf de kop gek maken. Ik moet gewoon altijd bezig zijn en sport is voor mij een belangrijke uitlaatklep. We gaan het morgen zien en horen. Afgezien van de hoge hartslag heb ik ook altijd het gevoel of er een zware zak zand op mijn borstkast wordt gelegd en er iemand is, die mijn keel lichtjes dichtknijpt. Ik heb het niet benauwd of zo, maar heb een gevoel van druk op mijn borst(geen pijn) en een samenknijpend gevoel rond mijn nek/hals. Hopelijk is vast stellen waar dit vandaan komt en kan ik zorgeloos verder. We zullen het hopen.