Hallo allemaal,

in 1999 heb ik een licht infarct gehad. Ik slik de nodige medicijnen en alles leek goed te gaan, op angstklachten na.
Inmiddels is mijn broer overleden op 48 jarige leeftijd, ook aan een hartinfarct.
Ik ben naar een bijeenkomst geweest van ex-hartpatienten en angstklachten waar ik in gesprek kwam mert een andere cardioloog.Ik heb bij haar een soort van second opinion gevraagd en ben helemaal door de mangel gehaald. Bij mijn eigen cardioloog kreeg ik elk jaar een inspanningstest en die was elk jaar goed.Ze hebben in het VU een aantal ct scans en pet ct scan gadaan en daaruit bleek dat er toch wel veel kalk zichtbaar was. Er werd geadviseerd om een catheterisatie te doen en daaruit bleek dat er een vernauwing zat van 70 % en een van 80 %in de linker kransslagader.. Daar er echter bij zware inspanning geen gebrek aan zuurstof optreedt werd ik niet gedotterd. Ergens had ik liever gezien dat ik wel was gedotterd want deze situatie maakt mij toch wel heel erg angstig. Ik heb echt het idee met een tijdbom rond te lopen.
Ik word nu goed in de gaten gehouden en er wordt ieder 3 maanden een spanningstest gedaan.
Kortom, voor mij een angstige situatie