Hartverhaal
In mijn vorig verhaal heb ik verteld, dat de datum van de operatie gekend was.Nou ik lag nog eerder in het ziekenhuis dan dat ik zelf gedacht had.Op 4 okt. had ik de hele dag al last van druk op de borst, ik dacht bij mijzelf “nog even volhouden tot de 14de”, ’s avonds heb ik toch de huisartsen post maar gebeld, de dokter is was er snel, ik werd naar het ziekenhuis in Almelo gestuurd en moest daar ook blijven, ik heb een nachtje aan de monitor gelegen en kreeg de volgende dag een kastje om mijn nek gehangen, zo konden ze mij in de gaten houden.De 10de okt. ben ik over gebracht naar het ziekenhuis in Enschede omdat men besloten had, dat ik de 13de geholpen moest worden, dit was 2 dagen eerder dan gepland.Ik vond het aan de ene kant prettig en aan de andere kant vond ik het niet leuk omdat mijn man dan 50 werd. Maar op dat moment heb je geen keus.Eenmaal in Enschede kreeg ik zaterdags de 11de okt. klachten, ik werd naar medicare afd. gebracht en kreeg via het infuus extra medicatie toegediend, dit mocht niet genoeg baten, op zondag de 12de okt. kreeg ik weer klachten, de arts vertelde dat hij zijn team bij elkaar ging halen en dat ik met een uur geopereerd zou worden, nou je begrijpt, huilen, huilen.Mijn man werd gebeld en hij en mijn zoon waren zo in het ziekenhuis.Ik ben om 12 uur geopereerd en was om 16 uur op de IC. Ik heb 3 omleidingen gekregen en ze hebben de ader uit mijn linker onder arm gehaald.De 5de dag na de operatie mocht ik weer naar huis, ik voelde mij naar omstandigheden goed en was blij, maar éénmaal thuis viel het vies tegen, erg vermoeiend moet ik zeggenDe eerste week thuis vond ik hel.Mijn beide dochters waren inmiddels ook thuis, je bent afhankelijk van hen en daar had ik veel moeite mee.Ik ben nu 4 weken verder en ik moet zeggen dat ik me goed voel, ik verplicht mijzelf om 2x per dag ongeveer 2.5 tot 3 km te lopen, dit gaat goed, tuurlijk de ene keer gaat het beter dan de andere keer.Ik heb in april van dit jaar aan hartrevalidatie gedaan, nu zou ik dit weer moeten doen, maar omdat ik weet wat ze doen en doordat ik mijzelf verplicht om de gaan lopen, hoef ik er niet heen, ik ben er erg blij mee want het is wel 3x per week 40 km vice versa.Ik merk zelf dat de vermoeidheid minder wordt en dat ik na het wandelen ook eerder weer tot rust kom. Het heeft even geduurd voor ik weer op de site van hartgenoten ben geweest, ik was er misschien nog niet aan toe.Ik heb nu blij dat ik mijn verhaal weer kan doen. Gr Gerdien Sneller dan gedacht
Geef een reactie