26-08-2009  16:05:13

Misschien help het een beetje om het van me af te schrijven papier is geduldig, en ik had nooit verwacht dat het zoveel met me zou doen. Vandaar dat ik ook via internet
op deze Hartgenoten terecht ben gekomen, mijn man is werken en ik zit achter de PC
dingen op te zoeken over hartstilstand en reanimatie, vandaag ben ik jarig maar heb
gisteravond na wat eigen familie geen behoefte aan visite of feest.

Vorige week op de heetse dag van de laatste week van de vakantie op donderdag-middag
ging de bel aan de voordeur en er werd geklopt ik zei tegen mn man Gert dat is het buurmeisje van 2 deuren verder, nadat ik de deur opende was er niets te zien wel hoorde ik de deur bij de buren dichtslaan, even gekeken achter de auto's of het buurmeisje toch belletje had getrokken maar er was niets te zien, om de een of andere reden kreeg ik een raar gevoel en zei er zal toch niks aan de hand zijn hierlangs de buurman is hartpatient en omdat ik dacht dat de deur daar ook weer
dichtviel. Mijn man klopt bij de buren op de deur en vanaf dat moment was het paniek.
De buurvrouw roept iets wat ik niet kon verstaan mijn man Gert roept Hannie kom snel, ik ren daar naar binnen en zie de buurman op de bank onderuit zitten, paars blauw zijn bril half op zn gezicht en zwaar onregelmatig ademhalen, mijn Gert pakt de telefoon en belt 112, de buurvrouw roept is ie dood? Het was echt slecht dat zag ik wel en voeld zijn pols die klopte best regelmatig en sterk, maar zijn ademhaling was
zo akelig, toen mijn man de vragen van de 112 ging beantwoorden over leeftijd ademhaling enz werd ik kriegel en zei een ambulance spoed, maar het bleek dat die al
rijdende was en dat ze daarna al die vragen stelde.
Ik vroeg de buurvrouw om een nat washandje en veegde zijn gezicht af, ook de riem en broek deden we losmaken, zijn gebit ging er niet uit zijn kaken leken vast te zitten. Hij ademde nog steeds onregelmatig en met veel geluid, ik voelde zijn pols regelmatig, en vond het erg lang duren dat de ambulance ariveerde maar tijdsbesef heb en had ik op dat moment niet. Tot ik merkte dat zijn pols heel zwak was en daarna voelde ik niets meer, ik pakte de telefoon en rende naar buiten draaide opnieuw 112 en zei waar blijft de ambulance ik voel geen pols meer,dadelijk is het te laat, ik werd doorverbonden en kreeg te horen dat ze nog onderweg waren,en kunt u reanimeren, nee zei ik toen vroeg ze zou u dat willen proberen Ja riep ik en rende terug mijn man Gert probeerde de buurman op de grond te krijgen, vanuit de bank
dat viel niet mee toen hij op de grond lag kreeg ik via de telefoon te horen dat ik 30 keer moest drukken en 2 x beademen de buurvrouw kwam nog met een washandje voor zn mond maar ik vond dit allemaal niet nodig, ondanks dat ik dit nog nooit had gedaan geen cursus of zo begon ik mijn man had de telefoon overgenomen zodat ik mijn handen vrij had en telde hardop mee, ik kreeg zijn mond met moeite open, alles was stijf en stug maar uiteindelijk kon ik lucht inblazen bij de eerste poging kwam zijn borst niet omhoog daarna wel en ik ging door, eindelijk kwam de eerste ambulance maar ze vertelde me gewoon door te gaan ik kreeg toen mijn twijfels en zei doe ik het wel goed ik heb dit nog nooit gedaan, doorgaan u doet het uitstekend,
vanaf dat moment heb ik weer doorgezet het was net of ik op een automatische piloot stond ik ging door telde hardop, de zweetdruppels die van me afliepen voelde ik niet.
Drie keer moest ik even terug gaan zitten omdat ze hem een electrische schok te geven daarna weer doorgaan tot eindelijk de tweede ambulance aankwam.Ik kon stoppen,Toen heb ik de buurvrouw
even in mn armen genomen, er was weer hartritme, de ambulance broeders zeiden dat dat nog niet alles zei, het was zeer kritiek.Toen de buurvrouw
gevraagd wat water te drinken omdat ze spierwit zag en een washande over de voorhoofden van de ambulance broeders gehaald waar ze me voor bedankte.
Zelf had ik het niet extreem warm, ik was rustig wat voor mij ook abnormaal is, en handelde gewoon. De tweede keer viel de hardslag weg en deze was weer vrij snel terug, ze hadden zijn gebit verwijderd en een tube geplaats. Toen hij redelijk stabiel was is hij in de ambulance gelegd de koffers heb ik nog meegesjouwd.
De buurvrouw is met de tweede ambulance meegereden, met alle toeters en bellen zijn ze vertrokken ik heb gezwaaid naar de buurvrouw, en daarna was het alsof er iets brak, ik heb niets gezien van veel mensen ben naar binnen gerend en heb staan snikken heel even was ik weer mezelf heb zelfs mijn mond staan spoelen. mijn dochters en kleinkinderen waren hier en we hebben er over gepraat.Ook mijn man
zei dat het veel indruk op hem had gemaakt,het was rond 14.00 uur precies weet ik niet ook niet hoelang de ambulance er over had gedaan, mijn man zei dat ik ongeveer 8 tot 10 minuten gereanimeerd had. De dochter kwam tussendoor om te bedanken hij lag op de IC en ze zouden zijn temperatuur koelen tot 33 graden. In de ambulance heeft hij nog twee hardstilstanden gehad, nu was het afwachten.S'nachts heb ik goed geslapen er waren zoveel mensen die gezegd hadden dat het niet niks was en dat ik misschien nog een reactie zou krijgen, maar vrijdag had ik spierspijn in mijn armen op mijn borst ik dacht aan een verkoudheid, de volgende dagen kon ik niet meer slapen mijn man schrikt s'nachts ook wakker. Zaterdag zijn we op verzoek van de buren er even geweest hij was weer op temperatuur maar lag nog steeds in coma en aan de beademing.
Ik ben op internet gaan kijken en zoeken, en ondanks dat iedereen zegt je hebt goed gehandeld ga ik nu twijfelen, had ik niet eerder moeten beademen dadelijk heeft ie hersenletsel enz. maandag is de buurman uit zichzelf uit zn coma ontwaakt, en volgde met zijn ogen de mensen ook moest hij huilen als er bekende in de buurt waren, de buurvrouw en dochter gingen hoopvol naar huis en kregen onderweg een telefoonte dat hij een epileptisch insult had gehad en weer terug bij af is.
De buurman is 62 en al langer hartpatient hij heeft al twee openhartoperaties gehad de laatste 5 jaar geleden, Nu is het afwachten hoe hij eruit komt, Het zou een mooi verjaardagscadeautje zijn als ik vandaag te horen zou krijgen dat hij er weer bovenop komt. En ondanks de positieve reactie's wil ik nu samen met mijn man een echte cursus gaan volgen.