Ik heb al jaren last van hartritmestoornissen en het is begonnen in 1995 toen ik voordat ik op wintersport ging last had van ritmestoornissen en moeilijk kon inspannen. Mijn huisarts vond dat ik een beetje overwerkt was en sloeg geen acht op mijn klachten. Tijdens mijn winterspor zaten we vrij hoog en had problemen met de hoogte en eile lucht en had last van ritme problemen en voelde me steeds beroerder. Ik zakte op de skipiste in elkaar en kreeg toen een status epilepticus met ademstilstand. Gelukkig was er snel een medisch team en werd per helikopter afgevoerd naar de IC in salzburg waar ik in coma werd gehouden. Er bleek een stolsel in mijn hoofd te zitten. (sinus transversus trombose). Ik heb toen heel slecht gelegen en krabbelde gelukkig redelijk weer op. Ik werkte toen zelf in een revalidatiecentrum als fysiotherapeute en kon daarna zelf gaan revalideren. Heel bizar. Jarenlang heb ik zelf het gevoel gehad dat dit veroorzaakt is door mijn hart door de ritmestoornissen, maar de neuroloog zei van niet. Ik was toen wel gebonden aan de trombosedienst. Toen ik zwanger was moest ik onder medische controle en ook opeens langs de cardioloog om te kijken of mijn hart niet te zwaar belast zou worden.

Ik bleef altijd die ritmestoornissen houden maar niet in zo,n erge mate als nu.
Twee jaar geleden begon het opeens in alle heftigheid in de trein ritmestoornissenen kreeg opeens gigantische pijn in mijn rechterschouder /rug en ging zowat tegen de vlakte van de pijn. De ambulance heeft mijn toen naar de eerste hart hulp in Utrecht gebracht. Daar zagen ze wel een st depressie op het ecg en veel hartoverslagen en teachycardie. De arts vond dat het nageken moest worden en de volgende dag werd ik naar Ede vervoerd. Toen ik daar aankwam zeiden ze tegen mij niks aan de hand en kon weer gaan. Terwijl de broeder tegen mij zei het ecg is niet helemaal in orde. Ik kreeg toen wel een echo en de dokter zei toen dat alles goed was. Toen we zelf de status op vroegen om naar een ander ziekenhuis te gaan las ik dat de aortawand iets verdikt was. En er waas niets aan de hand.Een paar maanden later krijg ik weer behoorlijke hoge hartslag en mag direkt naar de eerste harthulp. Eindelijk namen ze het serieus. Ik had weer een afwijkend ECG q top in V2 en V3 en besloten een catherisatie te doen en toen bleek dat alles in orde was behalve de kleine vaten misschien niet ?? En mocht gelukkig naar huis ! Ik bleef klachten houden en bij controle zei de cardioloog dat ik niet meer terug hoefde te komen want tja misschien een betje stress. Weer kreeg ik problemen en op aan dringen van mijn huisarts kreeg ik een echo van het hart en toen vertelde de echografist dat ik twee lekkende hartkleppen had mitralisklep (licht) en aorta (licht). Ik was stomverbaast en eindelijk hadden ze iets gevonden. Bij controle van de cardioloog zei de cardioloog hier niets over en pas toen ik het vroeg zei hij tja maar dat is niet zo belangrijk... En als u wilt zie ik u over een half jaar.. Daar sta ik weer met onduidelijkheid...
Afgelopen donderdagnacht word ik zwetend wakker en mijn hart gaat als een gek te keer. Gelukkig raakte ik niet in paniek en ik heb gewacht tot ik naar de huisarts kon . Die wilde dat ik even naar de eerste hulp ging. Maar ja er was niks aan de hand en misschien had ik toch een beetje spanning volgens de assistent arts en kon weer naar huis met een hoge hartslag. De volgende dag zakte het weer af maar een dag later word ik in de ochtend heel beroerd wakker een soort onbestendig trillerig gevoel adrenaline gevoel alsof er iets gaat gebeuren zo opgefokt ben ik en mijn hartslag is 150 en heel veel overslagen. Ik ben zo beroerd en misselijk en lichte druk op de borst. Mijn huisarts zag dit gelukkig ook en kon mijn melden in utrecht de eerste harthulp. Daar word ik weer gezien door een assistent en die geeft aan dat mijn hartslag wel erg hoog is..... en dat ik misschien moet blijven.ik vertel haar het verhaal van de kleplekkage en ze zegt letterlijk tja dat heb ik niet terug kunnen vinden in de computer en hoor nog geen ruis. Nou mijn klomp breekt... Na twee uur weet ze eigenlijk niet wat ze mee aan moet en krijg een hoge dosis Emcor mee en een brief voor de huisarts.
Ik voelde me zo beroerd met een lichte druk op mijn borst etc. In de brief staat weer dat het ECG weer afwijkend is en dat er een trage R progressie is wat kan duiden op hartschade.. Ze vertelt dat ze me weer snel willen zien en wat blijkt dat ik pas in juni kan voor controle. Ik weet me op dit moment geen raad en weet ook niet meer wat ik moet doen. Ik heb nog steeds dat gejaagde gevoel op mijn borst en ik heb veel overslagen maar durft nu niemand meer te bellen. Het lijkt net alsof ik mijn aanstel. Wie heeft er a.u.b advi.es voor mij? Ik ben moeder van twee jonge ventjes. En verder ben ik famillair belast met hartproblemen