Hallo allemaal,

Ik was 49 jaar toen ik een hartinfarct kreeg na jaren van instabiele angina pectoris. Mijn huisarts dacht dat ik last had van mijn slokdarm en maag.
Deze pijn begon toen ik 37 jaar oud was en duurden uiteindelijk 1 1/2 á twee uur lang. Op een ecg was niets te zien, het bloed ook niet, foto's, fietstesten, niets. Alles was altijd goed.
Ik ben een vrouw en vertoon atypische klachten en dit houdt in : andere symptomen en andere klachten dan mannen.
Zelfs bij mijn hartinfarct kreeg ik pillen mee voor maag en slokdarm. Ik ben vier dagen ziek geweest en na twee maanden kreeg ik ineens een afsluiting in mijn been met zwarte tenen. Toen kwamen ze er dus achter dat ik een middelmatig hartinfarct had gehad.
Na een tijdje hebben ze een hartkatheterisatie bij me gedaan en ontdekten een vernauwing aan de kransslagaderen. Ik kwam op de wachtlijst voor dotteren en stent. Vier maanden later werd ik geholpen, althans dit probeerden ze, maar op het moment dat ze met de catheter naar binnen gingen, begon mijn kransslagader spontaan te rafelen en te scheuren. Ze hebben de boel met een hele brede en lange stent bij elkaar kunnen houden, gelukkig. Na een half jaar kreeg ik weer die angina pectoris pijn van twee uur lang. Na drie keer zo'n pijnaanval weet ik dat er iets met mijn kransslagader aan de hand is. Ik heb aan de bel getrokken en kreeg weer een hartkatheterisatie. Toen bleek dus dat die lange en brede stent helemaal dichtgegroeid was door littekenweefsel, voor 100%. Ik moest blijven en vijf dagen later kreeg ik een bypassoperatie d.m. v de Octopusmethode, dit houdt in, zonder hart- longmachine, wel met beademing.
Daarna ging het goed en na vijf dagen stond ik weer buiten.
Na vijf jaar kreeg ik weer die pijnen van 1 1/2 uur. Mijn cardioloog geloofde me echter niet en zei : het zal de slokdarm wel zijn! Ongelooflijk toch!! Ik kreeg ruzie met hem en zei dat er iets aan mijn kransslagader was. Maar nee, dit was niet zo volgens hem. Gelukkig greep mijn huisarts in en eiste een katheterisatie en daar bleek dat mijn kransslagader al voor 80 % vernauwd was aan de achterkant van het hart. Er werd toen weer een stent geplaatst met een medicijn erin. Dit is nu vijf jaar geleden en ik heb geen last meer gehad.

De hartstichting wil nu mijn verhaal op de website zetten i.v.m. de aktie hart voor vrouwen!
Het is daarom heel belangrijk dat vrouwen zichzelf serieus gaan nemen en zich niet laten afschepen door artsen.
Vrouwen voelen geen olifant op de borst en hebben geen pijn in hun linkerarm! Nee, ze voelen de pijn tussen de borsten met een uitstraling naar de rug toe bij de schouderbladen en een knijp in de keel. Ook zijn ze moe en slapen slecht.
Met dit verkorte verhaal wil ik iedereen toch wel waarschuwen en vooral vrouwen, ook al zullen er ook wel mannen zijn die zich hierin herkennen.

Ik sta open voor reacties of vragen en zal ze dan ook allemaal beantwoorden want ik mag mezelf toch wel als ervaringsdeskundige zien.
Bij mij is het allemaal begonnen toen ik 37 jaar was en inmiddels ben ik 60 jaar en nu komen de artsen er pas achter dat vrouwen andere klachten hebben dan mannen.

groetjes, José