12 july 1992: Na een ochtend gesport te hebben ging ik met mijn man naar mijn ouders op visite. Daar even gezeten te hebben ,komt mijn zus met haar kindje , ik wil hem uit het baby-zitje halen en daar werd ik niet goed, snoerend gevoel, pijn in linker arm pijn op de borst etc,etc.. Naar huis gereden maar onderweg enorm moeten overgeven. Thuis in bed gekropen, wat een pijn had ik, mijn man de dokter bellen is niets aan de hand bouillon en een asparientje dan gaat het wel over. Na een paar uur nog steeds ziek na aan dringen van mijn man kwam ze eindelijk. Een onderzoek van niets. Zij was de deskundige en ik wist niets, pijn arm ,snoerend gevoel , conclusie hyperventilatie. De hele dag niet echt bij bewustzijn geweest, maar ja hyperventilatie. Na de zoveelste keer gebeld te hebben  mocht ik naar het ziekenhuis, ze verzon wel wat bijv. een ingeklapte long. In het ziekenhuis aangekomen netjes wachten op je beurt. Standdaard een hartffilmpje, toen was het ineen keer rennen witte jassen en de vraag waar ben je allergies voor, dat was op zondagavond en op vrijdag werd ik weer wakker gemaakt. Een groot voorwand infarct, dubbele longontsteking, ontsteking van het hartzakje. Wat restte 19 % hartfunctie. 6 weken ziekenhuis . revalideren en weer revalideren.
31 Jaar en doodziek en de toekomst was niet meer onbevangen.
In de 16 jaar die ik nu als hartpatient heb door gebracht is aan de ene kant (moe, moe en moe) en andere kant heel positief. Ik heb daarna toch maar mooi  2 kinderen gekregen. Alles draait om mijn gezin  en dankbaar dat je nu hoe cliche matig dit ook klinkt kunt genieten van het leven zoals het is. Nu had ik mijn conditie aardig op peil gebracht, maar door nieuwe aanpak kom ik nu in aanmerking voor een icd. alleen een hartcatheterisatie en dan gaan we weer een nieuw tijd perk in als icd drager.