default-header
HomeHartverhalenMijn ervaring (suggesties welkom)
Hartverhaal

Mijn ervaring (suggesties welkom)

dinsdag 30 oktober 2012, door pmc

Het begon op 5 september s'nachts raar gevoel, opgestaan naar toilet, mijn echtgenote verwittigd en gezien de vele stress op werk een zenuwpilleke genomen. Terug het bed in na 20minuten weer dat gevoel, gebeld naar huisarts die zei aan de telefoon misschien griep of slokdarm neem een slaappilleke. Ik betrouwde zaak niet, ik ken tenslotte toch zelf mijn lichaam en heb gezegd tegen mijn vrouw laat ons naar spoed gaan want je weet maar nooit. In spoed was het snel duidelijk, klein hartinfarct, een geluk zei de opnamearts dat je geen slaappil heb genomen, want je ging waarschijnlijk blijven slapen in eeuwigheid .Dezelfde nacht werd ik opgenomen in hartbewaking en 2 dagen later naar hartcatherisatie. Nog niet wetende wat dit allemaal ging zijn, moet ik zeggen dat het de eerste keer meeviel, wat scheren in de lies, een prikje voor verdoving en wat warmte gevoel,en de eerste stent was geplaatst. De uitslag was wat minder, 2 kranslagadders dicht de ene voor 90% de andere voor 70% en ene die volledig dicht zit, een kleine waar we niets kunnen aandoen zei de arts maar het kan geen kwaad.
Voor de 2de moet je terugkomen binnen 4 dagen dan gaan we deze behandelen met een stent te steken.
Terug op de kamer alles normaal alleen een beetje last aan de lies en na verwijdering van alles ( wel akelig gevoel met die drukpers) kon ik na een nachtje slapen naar huis. Ik voelde mij iets beter alleen een blauwe lies hield ik eraan over. De dinsdagmorgen was het weer zover op naar het AZ voor de 2 de ingreep. Aangekomen om 10uur, naar de kamer en dan wachten tot 13u30, stress maar geen bang want het houd niets in ( dacht ik). Om 14uur naar de catherisatie wachtzaal, ik was al nr 34, en het stond daar barstens vol, maar ja dat is normaal zeker? Om 15u30 komt de assistente en zeg tegen mij dat ik lijkbleek ben, dat is normaal want ze brengen de ene na de andere binnen ( veel met spoed) en ieder doet zijn verhaal, de ene over zijn echtgenote die handicapt is, de andere over de dood in ogen gezien enz....
De assistente zegt tegen mij dat ze we terug naar de kamer laat overbrengen , gezien de dokter mij het laatst wil nemen gezien de stent op een delicate plaats moet worden geplaatst en hij er volkomen zijn tijd wil voornemen. Hallo is dat even slikken, het zweet staat op mijn ganse lichaam, en op naar het 8ste verdiep naar mijn kamer.
Op de kamer lag er dan ook nog een nieuwe met weer het verhaal hij had reeds 4 stents in het hart en was weer slecht en ze gingen hem nu een bypasoperatie uitvoeren, hij was slechts 56jaar, en dat was een toffe gast, alleen kwam het verhaal op het slechte tijdstip.
Om 17u30 kwamen ze we halen, begon al te bibberen van in de gang maar ja ik dacht het is een rap gedaan want ik ken het. Op de tafel dokter erbij ( allen vriendelijke mensen en verpleegsters) de voorbereiding begint, maar zegt hij even geduld.................. na een gesprekje is hij daar en zegt dat ze deze keer alles via de linkse lies moeten doen, de andere is teveel gezwollen. Zo gezegd zo gedaan, prik en beginnen , maar toen merkte ik al op dat ik veel pijn had bij iedere beweging dat ze uitvoerden. Bijt wat op uw tanden zeiden ze , en toen zei ik noch ook dat ik zodanig kon bijten dat ik geen tanden meer ging hebben. Na een uur van pijn was alles voorbij en mocht ik via de assisitente persoonlijk worden begeleid naar mijnkamer , waar mijn gezin al uren stond te wachten. Na de nacht te hebben door gebracht mocht ik s'anderdaags weer naar huis, maar ik was kreupel aan beide liezen, kon bijna niet stappen, mijn liezen waren precies donderwolken zo blauw en geel. Thuis aangekomen een dag of twee in de zetel en de medicijnen genomen zoals plavix en al de rest.

Maar dan begon de miserie, na een week was ik beter kon al wat wandelen en voelde mij redelijk, tot ik opeens een dag of 2 later begon moeite te krijgen met mijn ademhaling, lange gesprekken werden moeilijk, moest happen naar adem alsook iets optillen of boodschappen doen werd moeilijk, draaierig aksook flauw, zonder adem vallen en iedere dag zonder inslaappil om 20u30 tot 8u slapen. Huisarts verwittigd maar dat is normaal zei van de ingreep??!!!!

Dan maar gebeld naar de cardioloog en ik moest eens langs gaan,de disndag 14dagen vroeger dan voorzien. Bloed getrokken, fiets gereden met stethoscoop geluisterd, uitslag was al ok maar je heb weinig conditie.IHij vroeg of ik nog rookte , maar sedert 5 september ben ik gestopt uit schrik. Ik zei nog dat ik me slecht voelde maar dat kunnen Uw gedachten zijn antwoorde hij, rust nog wat en kom regelmatig buiten dat zal beteren.

De zaterdagavond daarna zitten mijn echtgenote en ik een film tezien op tv, geen alcohol of overdreven gegeten die dag en avond, toen ik plots begin te zweten. Ik zeg haar dat ik slecht kom en ga naar buiten om wat af te koelen, intussen belt ze mijn zoon en krijg ik het altijd maar benauwer. Mijn zoon aangekomen ziet dat het slecht gaat en brengt me naar spoed samen met mijn echtgenote, conclusie hartinfarct, mooi weekend. De cardioloog van dienst komt erbij en zegt dat het een iets zwaardere is dan de vorige keer en wordt opgenomen. (weer hetzelfde als voorgeen).

De maandag wordt beslist dat ik weer wordt vervoerd per transport naar Az voor catherarisatie en onderzoek, ik baal er al lichtjes van want we zijn nu reeds de eerste week van oktober er zijn hier terug. Allez weer op de tafel, deze keer weer rechter lies, prikje controle , ze hebben me deze keer bijna onderste boven gedraaid, een pilleke onder de tong voor alle vaten open te zetten en plots aan de andere kant vinden ze weer ene die 95% dicht zit. Even geduld ik moet bellen zegt de cardialoog. Daar lig je dan te bibberen op die koude tafel voor een kwartier. Verdict er is geen specialist in de buurt en je gaat moeten een 3tal uur wachten . Voila ze parkeren u in de wachtplaats met een daflafan voor de hoofpijn en een geluk kon ik de familie verwittigen want die zaten daar boven te wachten. Plots om 17u15 was het tijd , snel de zaal binnen wat uitleg van de verpleegsters ( ben je hier al weer al lachend opgevat natuurlijk) en de tafel op. Zegt die ene verpleegster met Gents accent best dat je hier al thuis bent je kent al alle knepen, maar ik wil je je hierna hier niet meer terug zien want je abonnement is vervallen (:lolWeer slecht vervolg komt

Geef een reactie