In het ziekenhuis ZOL te Genk kwamen de cardiologen er achter dat ik de aangeboren ziekte van Ebstein heb, waardoor
alle hartproblemen voortkomen die ik heb, zoals WPW, lekkende hartklep, lekkende thoraxklep en ritmestoornissen.
Door het onregelmatige hartritme durfde de cardiologen in Genk in 2011 geen defibrilator te plaatsen omdat de kans dan
bestond dat het apparaat de hele dag zou aanslaan.
Zaterdagmorgen om 09.00 uur kreeg ik ernstige ritmestoornissen, mijn vrouw belde meteen de ambulance en die kwamen snel met tevens de Mug (Medisch Urgentie Groep) en ik vroeg om mij naar mijn ziekenhuis te Genk te brengen, maar de MUG-arts zei dat dit te gevaarlijk was want ik had levensbedreigende ritmestoornissen en hij bracht mij naar het dichtsbijzijnde ziekenhuis te Heusden-Zolder. Daar konden niet zoveel met mij omdat ik een CRT pacemaker heb en men geen acties daarop kon doen. Dus met nieuwe medicijnen en infussen zijn de ritmestoornissen verholpen en mocht ik op maandag weer naar huis, met de uitdrukkelijke instructie om direct kontakt op te nemen met de cardiologen van het ZOL te Genk, na onderzoek nog dezelfde dag een afspraak gemaakt om op 25 oktober een nieuwe CRT pacemaker te plaatsen met defibrilator.
Op zaterdagmorgen 6 oktober weer om 09.00 uur ernstige ritmestoornissen, mijn vrouw belde weer de ambulance maar vroeg erbij om mij dan meteen naar Genk te brengen aangezien ze daar een grote cardiologie afdeling hebben en ik daar ook behandeld ben door 4 verschillende cardiologen, dit durfde men weer niet aan en men zou mij weer naar Heusden-Zolder brengen, daarop de ambulance afgezegd en heeft een buurman mij naar het ZOL te Genk gebracht. (Gelukkig)
daar meteen op de IC gelegd en op donderdag 11 oktober een ablatie gehad van de hisbundel, was wel de eerste ablatie die flink pijnlijk was.
Op vrijdag 12 oktober een nieuwe CRT pacemaker geplaatst met defibrilator en 24 uurs telemonitoring.
Gelukkig sinds die laatste ablatie geen ritmestoornissen meer gehad.

Ritmestoornissen heb ik al mijn leven lang en meende zelf dat dit niet zo ernstig was, nu ben ik wakker gemaakt en weet dat ernstige ritmestoornissen levensbedreigend zijn

Frans Bijnen.