Hartverhaal
Ik ben Hans en 58 jaar, in 2000 voorzien van 5 omleidingen en in 2005 van een mechanische hartklep (Mitralis) Beide operaties zijn voorspoedig verlopen, zonder noemenswaardige complicaties. Ik heb daarbij zelf wel ervaren, dat een zo goed mogelijke conditie vlak voor de operatie de kans op een snel herstel verbetert.Leven met omleidingen en een mechanische hartklep
De noodzakelijke blijvende "bloedverdunners" zijn natuurlijk absoluut onontkoombaar,maar ik kan inmiddels zelf thuis of tijdens vakanties de INR-waarde meten en de dosering van de Marcomar ook zelf bepalen. Met de trombosedienst op de achtergrond, als er vraqen of problemen zijn.
In 2007 kreeg ik in de zomer meerdere keren last van TIA's: het is wel flink schrikken als je ineens niets meer ziet of niet meer kan praten. Gelukkig duurden de uitvalverschijnselen niet lang; na allerlei neurologische onderzoeken was de conclusie, dat de TIA's waarschijnlijk door de hartklep veroorzaakt werden. Op advies van de cardioloog ben ik aanvullend Ascal gaan gebruiken, en ik heb inderdaad geen TIA's meer gehad.
Ondanks de doorstane ellende, onzekerheid en de kleine ongemakken, prijs ik mijzelf een tamelijk gelukkig mens; ik beschouw de rest van mijn leven eigenlijk als reservetijd en maak me veel minder druk om allerlei zaken, die nu ineens niet meer zo belangrijk zijn. Als ik 50 jaar eerder geboren was, had ik waarschijnlijk allang het loodje gelegd. Ik geniet van het leven, verre vakanties, kinderen en kleinkinderen. Ik probeer wel mijn conditie zo goed mogelijk te houden en ga elke week een avond baantjes zwemmen, ik fiets en wandel veel en laat de auto zo veel mogelijk staan. En wanneer ik moe ben, neem ik voldoende rust.
Natuurlijk ervaart iedereen zijn eigen probleem als het grootste probleem, maar ik wil iedereen die voor een ingrijpende hartoperatie staat, met dit verhaal een hart onder de riem steken.
Geef een reactie