Beste hartgenoten,

Na zo’n lange periode mag er wel weer eens een nieuwe update van mijn hand komen.
De laatste was in april en toen was ik nog heel erg bang voor nieuwe dichtslibbingen van mijn kransslagaders nadat ik met de derde bloedverdunner zou stoppen. Ik gebruikte er namelijk op advies van het ene ziekenhuis waar ik de stents kreeg zoveel. Het andere ziekenhuis, waar ik verpleegd ben geweest, is voorstander van twee soorten en toen ik dat advies opvolgde bleek helaas al na drie maanden dat ik fikse verstoppingen kreeg. Daarom ben ik toen ik weer thuis kwam teruggegaan naar het advies van drie bloedverdunners van het ziekenhuis waar de eerste stent was geplaatst.
Die nieuwe verstoppingen waren niet te verklaren bij iemand die geen echt cholestorolproblemen heeft, niet rookt, gezondh eet, na het infarct nog maar één wijntje per dag nam, en voldoende sport. Ik had dan in het begin dan ook volgens de cardioloog alleen de pech dat er een flapje van de binnenkant van een kransslagader deels had losgelaten. Die veroorzaakte de kramp achter mijn borstbeen die zo’n twintig minuten duurde en waar ik eenn tijdje mee heb doorgelopen. Pas toen de kramp op een avond blijvend bleek, nam ik na elf uur contact met een arts op. Mijn dagelijkse rugpijn en pijn door de nekhernia is ernstiger en de meeste artsen nemen je al niet eens serieus met een nekhernia, laat staan dat je komt met een kramp achter je borstbeen waardoor je dan eventjes moeilijk kunt lopen. De meeste artsen die ik heb gehad zouden stellen dat wanneer je ervaren hebt dat de pijn door rust overgaan dat je dan maar even moet gaan zitten. Deze slechte ervaringen met huisartsen zijn er de oorzaak van dat ik me dus niet gemeld heb.
Ik zou er een boek over kunnen schrijven, over de arrogantie en/of slecht vakmanschap van meerdere artsen waar ik afhankelijk van ben geweest.

Een selectie:
- steeds stikkend wakker door zelf gediagnosticeerde apneu. Advies van m’n huisarts: 'dan ga je toch zittend slapen!’;
- de KNO-arts waar ik me meldde met apneu: 'je moet stoppen met de antidepressiva’;
- een pijnlijk drukkend gevoel in de nierstreek: 'daar kan je geen pijn hebben!’ Na vijftien jaar pijn lijden vond men tijdens een routine-onderzoek omdat ik kanker had dat ik een deels afgesloten urineafvoer van een extra aan mijn rechternier vergroeide nier had.

Ik had dus van alles maar er was geen sprake van extreme dichtslibbing. De situatie van mijn kransslagaders was juist stabiel te noemenm. Drie maanden na het infarct werd de bloedsomloop hersteld en ging ik Plavix gebruiken en weer drie maanden laten bleek dat er zoveel punten waren waar verstoppingen beleken te bestaat dat er meerdere stents geplaatst moeten worden. Dat was ook de tijd dat ik oppikte dat de combinatie van Nexium en Plavix daar de oorzaak van kon zijn omdat de werkzame stof esomeprazol van de Nexium juist de antistollingswerking van de Plavix tegenwerkte en zelfs stolsels veroorzaakte.
Tot overmaat van ramp blijkt mijn cardioloog die ik verder erg hoog heb zitten er absoluut van overtuigd te zijn dat dit stollingseffect niet bestaat Dan kan er niet anders geconcludeerd worden dat alle publicaties over het gevaarlijke effect van de combinaties van deze middelen, lansoptrazol/esomeprazol/omeprazol x plavix/clopidogrel misleidend zijn.

Wie moet je geloven? Er zijn nogal wat belangen in het spel. Mijn gezondheid, mijn leven en dat van heel veel anderen en demiljarden in de farmaceutische industrie.

Ik was dus best bang voor nieuwe verstoppingen toen ik na een jaar gebruik van clopidogrel daarmee ging stoppen. Als extra aanwijzing van de beruchte wisselwerking van esomeprazol en clopidogrel had ik de wetenschap dat mijn INR zo extreem gestegen was nadat ik in het ziekenhuis de dag na opname een andere maagbeschermer had gekregen: mijn INR steeg binnen de kortste keren van 3,4 naar 10! Sinds ik zelf prik en bereken blijkt dat ik juist een vrij stabiele INR heb.

Hoezo geen interactie tussen die medicijnen?
Wie er gelijk heeft, kan ik als leek niet bepalen maar nu, na vier maanden zonder Plavix, zijn er geen aanwijzingen dat ik weer last heb van dichtslibbingen. Integendeel, ik heb zelfs minder pijn door de toen opgelopen angina pectoris. Natuurlijk houd ik mijn beperkingen door het hartfalen maar met mijn spikplinternieuwe e-bike, m’n nieuwe puppy, m’n aangepaste sportschool en wat begrip van de mensen om me heen, kom ik een heel eind. Ik had nu bijv. op een vergadering moeten zitten waar ik gegarandeerd veel stress zou hebben opgelopen. Ik heb op papier gezet wat ik belangrijk vind en waar zij hopelijk iets aan hebben en heb m’n update voor jullie geschreven.
Wanneer de farmacie zo eerlijk wil zijn te erkennen dat bepaalde maagschermers niet in combinatie met clopidogrel gegeven mogen worden waardoor mensen die toch al door een infarct in de problemen zitten niet door deze ongewenste medicijnencombinatie niet onnodig het restant van hun gezondheid verliezen, ben ik helemaal gelukkig.