Wel al een half jaar lang had ik gezegd wat er met jou is weet ik niet maar je bent niet in orde en als antwoord kreeg ik mij mankeert niets ik denk dat het aan jezelf ligt.Begin augustus begon Sjors te hoesten en gaf daarbij bloed op,dus hij naar de huisarts die hem direkt naar het ziekenhuis stuurde voor een foto en daaruit bleek longontsteking en ik dacht zie je wel dat heeft hij al langer gehad.Twee keer een antibiotica kuur opnieuw een foto en alles was weer ok,zoals het leek.Drie dagen later gingen wij op vakantie naar Turkije en de tweede morgen dat wij aan het ontbijt zaten keek ik naar Sjors z'n voeten en zag dat die heel dik waren,normaal heeft hij heel dunne voeten en enkels,hij keek er zelf ook naar en zei: "Ik dacht vanmorgen al wat zitten die slippers raar".We dachten dat het kwam van de vlucht en de warmte(hij had al die jaren daarvoor nooit geen last daarvan gehad).Maar 3 dagen later waren z'n voeten nog steeds erg dik en het liggen op bed ging ook niet zo geweldig we hebben dekens onder het matras gedaan zodat hij niet zo plat kwam te liggen,verder had hij nergens last van.Maar ik vreesde dat de longontsteking toch niet helemaal weg was.Hij heeft nog een vocht tablet van mij gehad maar dat zette weinig zoden aan de dijk.
Twee weken een fijne vakantie gehad en op donderdag 13 oktober hadden we een nachtvlucht terug en waren om negen uur 's morgens alweer thuis,dus ik zei als je nu verstandig bent bel je even de huisarts voor een afspraak.Hij: Wat moet ik dan zeggen ik mankeer verder niets.Ik:Jij mankeert een heleboel! Hij heeft gebeld en kon nog dezelfde morgen terecht en moest er om 10.30 zijn,ik heb op een briefje geschreven wat ik vond dat er mis was en die heeft hij de huisarts gegeven.Die heeft daarop een hartfilmpje gemaakt en daaruit bleek dat zijn hartritme veel te hoog was en kreeg betablokkers voorgeschreven,die wij direkt van de apotheek hebben gehaald en de volgende dag moest hij zich weer bij de huisarts melden.'s Middags zijn wij om half twee naar bed gegaan,we waren moe want de hele nacht niet geslapen en hebben de stekker uit de telefoon getrokken zodat we niet werden wakker gebeld.toen we om 17.15 van bed kwamen stond de telefoonmelder te knipperen en die middag was er 31 keer naar ons huis gebeld,ik mijn zus gebeld en vroeg wat er wel niet aan de hand was.Er was door de huisarts naar de cardioloog gebeld en die had gezegd dat Sjors naar het ziekenhuis moest komen voor een ECG,de huisarts was inmiddels al niet meer te bereiken dus maar direkt naar het ziekenhuis gebeld en daar konden we direkt komen.Om kwart voor zes lag Sjors in bed en daar heeft hij ook 3 dagen in gelegen zonder dat hij eraf mocht,na vele onderzoeken waaronder een ECG,echo,hartkatheterisatie
bleek dat hij een aneurysma van de aorta boven het hart had,een aangeboren klep afwijking en een misvorming van de linkerkransslagader die over het hart loopt.En daar lag hij dan 62 jaar nog iedere dag werkzaam,fiets 1000 km per maand,rookt niet,drinkt niet en volledig zonder medicijnen. En nu eigenlijk doodziek en hij moest worden geopereerd worden en in het ziekenhuis hier doen ze dat niet,dus hij moest naar Enschede.Hij heeft een week hier in het streekziekenhuis gelegen en mocht toen naar huis om te wachten op de oproep uit Enschede,dat heeft nog 3 weken geduurt en dat zijn hele lange weken. op maandag 14 november moest hij zich melden in het MST in Enschede,die dag wordt er nog van alles gedaan en heb je een gesprek met de fysiotherapeut die een dag na de operatie al aan je bed verschijnt,je ziet een film over hoe het allemaal in zijn werking gaat(niet de operatie) en hebt een gesprek met de cardiothoracaal chirurg,dat was Dr. Mecozzi een zeer aardige man.Die tot in detail uitlegde wat hij van plan was te doen (kunsstof aorta ascendens,zijn eigen klep repareren en een bijpass van zijn kransslagader) en dat de volgende dag ook inderdaad ook heeft gedaan.Halverwege de operatie werd ik gebeld om te zeggen dat Sjors was aangesloten op de hartlongmachine en toen de operatie voorbij was opnieuw,hij moest toen nog worden gesloten en toen alles voorbij was (zes en half uur later)werd ik gebeld door Dr. Mecozzi dat alles voorspoedig was verlopen.
Later werd ik nog gebeld door de IC en kon ik 45 minuten later even komen kijken,nou dat is wel even schrikken hoor,hij lag erbij alsof zijn laatste uur al had geslagen,totaal geen kleur meer,aan alle machines en draden en de dikke beademingsslang in zijn keel en nog onder narcose.Maar toen we na 3 uur terug kwamen was de beademing er al af en lag hij inclusief gebit alweer wakker in bed.Sjors heeft 2 dagen op de IC gelegen en 4 dagen op medium care omdat zijn hart niet op ritme wil komen die slaat te hard,hij heeft daarvoor medicijnen en heeft daarvoor zelfs na 4 dagen na de operatie een elektroschok gehad maar het wou nog niet echt stabiel worden,na 9 dagen is hij weer overgeplaatst na ons streekziekenhuis,daar ligt hij nu nog maar het wordt elke dag een beetje beter en ik hoop dat hij in de loop van deze week weer naar huis komt.Pijn heeft hij niet gehad,wel is hij erg afgevallen maar daar zat ook erg veel vocht bij,hij is de afgelopen week 8 kilo aan vocht verloren.Maar hij voelt zich goed en verlangt naar huis.