Mijn man en kinderen lagen al te slapen en ik keek tv. Een van mijn favoriete filmacteurs was op de tv, misschien kennen jullie hem wel:russel crowe? Op een gegeven moment krijg ik een beklemmend gevoel op mijn borst, dus ik denk nog dat ik hartkloppingen had van die knappe acteur. Ik nam zonder resultaat een maagpil van mijn man, dacht aan brandend maagzuur. Maar toch maar de hov gebeld en die stuurden meteen een ambulance. Mijn man was inmiddels ook beneden.
Ik ben alleen met de ambulance meegegaan, ik dacht echt nog zo thuis te zijn. En ik vond dat mijn man beter bij de kinderen kon blijven.
In het ziekenhuis bloedgeprikt en dan moet je 6 uur op de uitslag wachten. Ik stuurde af en toe een sms naar mijn man en heb de tijd gedood met lingo spelen op mijn telefoon.
Een zuster vroeg aan mij of ik in de overgang zat en ik beaamde dat. Zij vertelde zoveel vrouwen van mijn leeftijd te zienmet deze klachten. Ik sms mijn man nog dat het allemaal meevalt, en dat het ws. aan de overgang ligt. En toen kwam ineens de arts vertellen dat ik een hartcatheterisatie kreeg. Ik vraag nog:wanneer dan? En toen moest ik meteen mee. Ik kon nog net mijn man bellen wat er ging gebeuren. mijn man heeft dit zelf ook meegemaakt dus ik hoefde gelukkig niets uit te leggen. Voor ik het wist lag ik op de behandeltafel en werd flink ingesmeerd met jodium. al met al viel het best mee, ik heb 1 stent gehad. Er zit ook een vernauwing in een haarvat, maar daar kunnen ze niet bij. Als ik daar last van krijg kunnen ze dat opereren,geloof ik. Maar even niet aan denken!
Ik begin maandag met hartfysio, ben wel wat bang daarvoor. Ik heb al wel veel gewandeld en gefietst, maar in een rustig tempo.
Maar ik denk dat ik bij die hartfysio harder aan de gang moet! Ik had niet eens een trainingspak, moet morgen ook nog gymschoenen gaan kopen. Ben niet zo een sportief type.
Ik zit nu in de ziektewet, hoop mijn werk weer op te pakken na mijn revaldatie. Ik ben nachtzuster in een verpleegtehuis voor demente mensen. Ik moet straks een ritme zien te vinden voor mijzelf. Je zit met het eten en de medicijnen, de ene keer eet je s'nachts en dan weer overdag, en je zit met de werking van je pillen en het slapen.
Ik heb al wel gehoord dat ik gewoon mijn oude baan weer op kan pakken, maar ik moet mijn rust nemen, het de tijd gunnen.
Ik wil soms te snel. Ik ben 25-2 j.l geholpen. Ik kreeg te horen dat ze er snel bij zijn geweest en dat ik geringe restschade heb opgelopen aan mijn hart. Daarom dacht ik dat het allemaal wel meeviel en zag ik mezelf al vlug weer aan het werk. Ik kan goed voor anderen zorgen,maar zorgen voor mijzelf vind ik veel moeilijker.
Nou, ik hoop maandag op een goede eerste fysiotraining.
Ik wens iedereen sterkte, goede revalidaties,operaties enz. toe. En hopelijk heeft iedereen, net als ikzelf, lieve mensen om zich heen die er voor je zijn en je steunen.
Hartelijke groetjes van lilian