Bij mijn zoon van 31 is twee weken geleden de diagnose hartfalen gesteld. Na 4weken met maagklachten bij de huisarts te zijn geweest kreeg hij plotseling dikke voeten en benen en werd meteen doorwezen naar de spoedeisende hulp. Er volgde meteen een opname en in een week verloor hij 20kg vocht. Na die week werd hij naar huis gestuurd met een lading medicijnen en de medeling rust houden.
Er werd ons door de cardioloog verteld dat hij weer beter kan worden maar na vele artikelen op internet, het lezen van het boekje hartfalen van de hartstichting en een gesprek met de huisarts geloof ik dit niet meer. Hij kan niet meer als 25meter lopen en snakt de hele dag naar lucht.. Er zijn dagen dat hij zich redelijk voelt maar de meeste tijd is hij een brok ellende. Heeft constant last van zijn maag, geen pijn maar een opgeblazen drukkend gevoel en s'avonds duurt het uren voordat hij inslaapt omdat hij niet lekker ligt. Soms heeft hij dit gevoel de hele dag. Ik vind dat het steeds slechte gaat. Zijn er mensen die dit herkennen? Vandaag heb ik in paniek de cardioloog gebeld en dit verhaal aan zijn assistente vertelt, ze zou me terugbellen als ze met de arts had gesproken, nou niks meer gehoord. Hij woont weer thuis want in zijn situatie kan hij niet voor zichzelf zorgen. Daarom begrijp ik niet dat ze hem zo maar naar huis sturen en zoek het verder maar uit. Toen ik vroeg wanneer hij weer op controle moesten zeiden ze over 4 tot 6 weken. Dat vind ik veel te lang in zijn situatie. Vandaag zijn we bloed wezen prikken omdat ze nog steeds op zoek zijn naar de oorzaak. Misschien is het van een virus. Volgende week weer een echo en dan weer wachten. Ik ben niet tevreden over de voorlichting en begeleiding van de cardioloog. Waar kan iemand die zo jong is terecht met al zijn vragen, zijn hele leven staat op de kop.
Een radeloze moeder