Mijn zoon is 1 februari 2011 geopereerd in het LUMC. Eerst onze dank aan dit geweldige ziekenhuis, vooral de hartchirurg, anasthesist en de IC en niet te vergeten zijn eigen cardioloog in het JKZ in Den Haag!!!
De hartchirurg heeft nog geprobeert zijn klep te reconstrueren maar dat kreeg hij niet goed sluitend en heeft toen de bio klep geplaatst. Terug op de IC ging het niet zo goeg met hem, zijn hart kon niet genoeg compressie opbouwen ( stijgende boven druk en dalende onderdruk) en hebben ze hem nog 2 dagen langer in slaap gehouden.
Op de IC hebben ze ons als ouders perfect opgevangen en kregen we een ouderkamer in het ziekenhuis vlak bij onze zoon. (Deze kamers worden gesponserd en aangeboden door Ronald MC Donald, kom je daar ooit voor een burger of wat dan ook , gooi een euro of tien cent in die pot, want ze doen er echt ongelovelijke goede dingen mee, voor de kinderen in het ziekenhuis maar zoals we nu zelf ervaren hebben ook voor de ouders) Eindelijk wakker werd hij heel erg beroerd van de morfine ( overgeven). We zijn een behoorlijke tijd met hem in het ziekenhuis geweest en hij heeft de nodige complicaties gehad (hartritme stoornis, een virus ect) maar een ding moet gemeld worden...zijn nieuwe klep werkt perfect, compleet lekvrij!!
Eindelijk thuis heb ik hem op hartrevalidatie gedaan,( 5 weken na de operatie). Daar vonden ze dat tijdens inspanning zijn bloeddruk te sterk daalde en ik contact moest opnemen met zijn cardioloog. Ik kon dezelfde middag nog langs, mijn zoon boos want hij voelde zich goed, had nergens last van en ik was volgens hem overbezorgd. Eenmaal op de echotafel.........Hij mocht geen stap meer zetten, de cardioloog belde zijn assistente, ambulance met politie escorte hij (de cardioloog) ging persoonlijk zelf mee SPOED Spoed SPOED, naar Leiden ..........naar de ok, Mijn zoon had 2 liter vocht om zijn hart!!!
Hij heeft er zelf niets van gevoeld, waren we die dat niet gegaan, was hij er niet meer geweest!!!! Weer een week Leiden, hartdrains ect. Hij is nu een week thuis zit nog aan de pretnison en heeft om de dag een hartecho. Maar nu moet het goed gaan! Wat ik graag met dit verhaal wil aangaan, jong of oud ga na zo'n grote operatie naar hartrevalidatie...Sowhat, dat de rest ouder is, gewoon gaan! Daar wordt je in de gaten gehouden (iets wat wij als ouders en naasten graag doen maar helaas niet voor opgeleid zijn waar we op moeten letten) en hopelijk leer je je "nieuwe lichaam" beter kennen en zien wat hoort nog als napijn bij de operatie en wat is goed en wat niet, want zonder al deze fantastische mensen had ik nu geen zoon meer gehad!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!