Hartverhaal
In december 1997 kwam mijn dochter bij mij thuis, met de mededeling dat zij haar zoontje niet mocht zien. Mijn jongste zoon woonde bij mij. Ik sprong op van de bank en zei tegen mijn dochter, wat jij mag je zoon niet zien, wij gaan je zoon halen. Toen vroeg ik aan mijn dochter waar het gezin woonde, waar mijn kleinzoon verbleef.Toen ze dat verteld had zei ik tegen mijn dochter en jongste zoon, hup in de auto, we gaan hem halen. Maar dat we eenmaal op weg waren zei ik in de auto, we gaan eerst even naar het politiebureau, om het verhaal te vertellen. Toen mijn dochter haar verhaal verteld had, zei een agent tegen mij wacht even meneer, er gaan een paar agenten met u mee. Wij met de agenten mee en mijn kleinzoon opgehaald.Toen kwam mijn kleinzoon ook bij mij in huis, dat jochie was 6 maanden. Na dat alles het pleegouderschap aangevraagd, na veel gehannes (ik zou geen goede pleegouder zijn) eindelijk dan toch geworden17 december 1999 kreeg ik een flinke waarschuwing (hartinfarct), waardoor ik hartfalen heb. Dat hartinfarct heeft mijn lever, nieren en mijn stemband aangetast.In april 2001 werd ik door mijn zuster naar het ziekenhuis gebracht voor een broekoperatie. Vanaf die dag heb ik niet meer gerookt. Mijn kleinzoon heb ik nog steeds in huis en ben er inmiddels voogd over. Gaat heel goed met en tussen ons.Met mijn dochter gaat het ook goed, zit nu al een hele tijd in een afkickkliniek, het lijkt wel of ze nu echt van de drugs af wil komen.Dit was zo’n beetje mijn verhaal, ik moet er alleen nog bij vertellen, dat ik er voor ga, om 100 te worden of nog ouder. Hallo mensen, ik ben een alleenstaande opa en ben sinds 1998 pleegouder van mijn kleinzoon.
Geef een reactie