Ik heb al een paar keer op het punt gestaan m'n verhaal te vertellen op deze site en steeds deed ik het toch weer niet.
Begin 2008 was ik niet lekker, ik dacht een griepje:gaat wel weer over.Wat snotteren, voorhoofdsholtontsteking en erg moe. Maar het ging niet over en de dagen dat ik moest werken kwam ik steeds moeilijker door en de dagen ertussen was ik echt de batterijtjes aan het opladen om die andere dagen weer te presteren . Tot ik op een dag op m'n werk kwam en ik het echt niet meer kon opbrengen; ik was zo ontzettend moe en zwak. Heb me ziek gemeld en ben meteen op weg naar huis langs de huisarts gereden en die dacht meteen aan de ziekte van Pfeifer, wel nog even bloed prikken.
Uit het bloedonderzoek bleek dat ik ooit eerder Pfeifer gehad had, maar de dokter zei dat we het wel in die richting moesten zoeken, maar zo'n virus in je bloed vinden is zoeken naar een speld in een hooiberg en er zijn toch geen medicijnen voor; rusten is het enige wat je kunt doen. Dus is er niet verder gezocht.
Ik kon wel 20u per dag slapen! S'morgens voor de kinderen op, dan viel ik weer in slaap op de bank en tussen de middag kon ik dan de kinderen weer even opvangen en zo ging het maar door. Ik kon nog geen boek lezen en s'nachts sliep ik evengoed ook weer goed.Maar ik dacht dat hoort bij Pfeifer moet het de tijd geven.
Ik kreeg ook geen antibiotica voor mijn holte ontsteking omdat dat averechts schijnt te werken als je Pfeifer hebt.
7 weken ben ik thuis geweest.
Had ik die antibiotica toch maar gekregen !
Want na een paar maanden vielen alle puzzelstukjes samen.
Door mijn holte ontsteking heb ik een bacterie op mijn hart gehad en die heeft mijn Mitralisklep aangetast en die lekt dus nu enorm.
Mijn cardioloog wilde vorig jaar al een open hart operatie, maar ik ben er zo bang voor dat ik nu heb afgesproken 2x per jaar een echo en als het niet verslechterd wachten we nog even af. Ik ben wel moe maar kan evengoed alles. En ik weet wat ik nu heb en niet hoe ik er straks uitkom.
Ook ben ik nog te jong (43) voor een operatie via de lies of tussen de ribben, volgens mijn cardioloog.
Maar dat is toch veel minder eng ?!