Hartverhaal
Goed nieuws:
Eigenwijsheid verjaagt bigemini: van 8000 extrasystolen per dag naar minder dan 1 per uur!
Ik wilde altijd een ICD omdat ik dan van mijn hartritmestoornissen af dacht te komen. Als mijn hart langzaam slaat (onder de 60 slagen per minuut), schiet hij namelijk in bigemini en daar komt hij maar moeilijk uit. Dan knijpt het ventrikel 2 keer snel achter elkaar, en heeft dan langer de tijd nodig voordat de volgende slag komt. De tweede slag pompt hij bijna niets, en de eerste slag is hij zo vol dat hij juist heel voelbaar slaat. Hij slaat dus continu over en effectief heb ik dan een pols van rond de 35. Dat kan uren duren, als ik niet actief ben waardoor het ritme versnelt en hij weer 'uit' bigemini schiet.
Dus ik dacht: "Ik wil een pacemaker die zorgt dat mijn hart niet langzamer dan 60 slaat, want dan schiet hij niet meer in bigemini". Toen ik de ICD kreeg, bleek dat niet te kunnen, omdat het 'toch niet zou werken'. Medicijnen hielpen echter ook niet, vooral de betablokkers niet, omdat je hart daar langzamer van gaat slaan en hij dus continu in bigemini schoot.
Toen bij de laatste holter bleek dat ik weer 13000 extrasystolen had per dag (met betablokkers), terwijl hij in november op 7000 zat (zonder betablokkers), heb ik nog een keer gezegd dat ik echt wilde dat ze de settings aan zouden passen. Ik wilde het in ieder geval proberen. Als het niet zou werken, helaas pindakaas, maar als ze het niet proberen weten ze het ook niet.
De dag nadat ik jarig was en een naar jaar was afgesloten, was het zo ver: De low-rate werd op 70 slagen per minuut ingesteld. Erg spannend natuurlijk, want wat als het niet zou werken? Het leek te werken, maar het was erg spannend om te gaan slapen met 70 slagen per minuut. De volgende dat hadden we ICD-voorlichting. Zo'n donkere, drukke zaal met allemaal 'vieze' plaatjes en praatjes over het hart was wel een beetje heftig. En toen voelde ik ook een rare plop in mijn borst met een bijbehorende adrenalinestoot. En nog één. En nog één. Ik schrok mij een hoedje. Was dat boezemfibrileren, of wat?
Om de Paas rustig door te komen en goed te kunnen slapen toch even langs de cardiologie gelopen om te vragen of ze hem even konden uitlezen om me gerust te stellen. Het zou wel niets zijn, maar toch... Die adrenalinestoot was er niet minder om. En jawel, de technicus kon me feliciteren: Ik had een half jaar lang gemiddeld 8000 extrasystolen per dag gehad, en had er nu minder dan 1 per uur!!!! Dus ik had enkele overslagen gevoeld die me het hart in de keel joegen. Erg grappig. Nu weet ik waarom mensen met 1 overslag per dag daar toch erg over in kunnen zitten, haha! Zo voelt het dus om 'normaal' te zijn :-)
De technicus heeft het rapportje voor me uitgeprint, zodat ik het boven mijn bed kan hangen. Bewijs van eigenwijsheid.
Dit levensjaar is in ieder geval goed begonnen! Ik kan eindelijk weer goed slapen.
Groet,
Lilapo
Geef een reactie