Zoals ik gisteren al schreef moest ik vandaag voor de eerste maal naar de cardioloog. Allereerst vond ik het fijn om toch al een aantal steun-reacties te ontvangen, waarvoor mijn dank. Het bezoek aan de cardioloog was er één, waarbij ik aan de ene kant blij was, dat ik geholpen kon worden zonder dat er een operatie oid aan te pas hoefde te komen, maar een domper omdat mij werd meegedeeld, dat ik moest stoppen met duursporten, waaronder dus het mountainbiken waar ik zo aan verslaafd ben. Ik heb door mijn jarenlange training een groter hart gekregen. Hierdoor duurt het langer vooralleer het signaleer in de rechter voorkamer op de plaats van bestemming komt. Het hart reageert hierop door een extra signaal af te geven, waardoor er vervolgens hartritmestoornissen ontstaan. Als ik toch blijf doorsporten op de manier zoals ik dat nu doe ben ik over een paar jaar koud aan een pacemaker en daar voel ik mij toch nog wat te jong voor. Ik moet dus echt een knop omzetten en beginnen met aftrainen en het zoeken naar een alternatief. Met medicatie kan mijn hart werd teruggebracht worden naar de oorspronkelijke omvang. Het is nu dus nog op te lossen en ik hoop er het beste van. Ik houd jullie op de hoogte en nogmaals bedankt voor de steuntjes in de rug. Had ik niet verwacht, maar voel toch prettig.