Louis 35 jaar:

september 2012, een zonnige zaterdag en lekker even buiten voetballen met mijn dochter van 4 en wat buurt kinderen. Helaas liep dat anders dan verwacht, ik kreeg een erge hartritme stoornis na 45 min fanatiek voetballen, mijn hart klopte als een gek 230 slagen per minuut.

Gelijk door naar de huisartsenpost, inmiddels had mijn hart bijna een uur 230 slagen per minuut geslagen, ik moest steeds mijn hoofd naar beneden doen om er bloed naartoe te laten stromen, anders werd ik duizelig.
aangekomen bij de huisartesenpost zag ik de zuster wat geschrokken naar mij kijken, gelijk moest ik gaan liggen en wilde ze een filmpje maken, en toen voelde ik opeens een harde klap op mijn borst en toen herstelde mijn hart zich, ik dacht bij die klap: "dit is het einde" althans zo voelde dat, ik zei nog hard: "nu gaat het echt niet goed" er kwamen gelijk nog twee mensen binnen, maargoed op dat moment was mijn hartslag weer normaal, het filmpje was gelukt, dus ze hadden bewijs.
gelukkig hield de tachie cardie op en herstelde mijn hart zich. ik had als een gek lopen voetballen, eikel dat ik was, "geen piek belasting louis"

Ik wist dat ik ARVC heb, mijn vader heeft het ook, echter geen klachten,mijn oom heeft het ook en die heeft ablatie gehad ed. vanaf 2010 heb ik al onderzoeken gehad, maar er waren geen tekenen dat er gelijk iets moest gebeuren, gewoon geen piek belasting doen was het advies en jaarlijkse controle.

2 jaar later vanuit de huisartsen praktijk met de ambulance naar het ziekenhuis, ik zag mijn vrouw en dochter in onze auto er achteraan rijden door het raampje van de ambulance, 1 geschrokken gezicht en een onschuldige moppie van bijna 4 ernaast.

Onderzoeken in het ziekenhuis gehad en al bijna bij binnenkomst vertelde ze mij dat ik een ICD zou krijgen, week later zat ik met een icd thuis op de bank, 2 maanden weinig doen, heel veel nadenken, alles opnieuw beleven, een stuk angst onder controle krijgen, inzien dat het anders had kunnen lopen, niet weten wat mijn hart gaat doen en of ik puur door de inspanning van voetbal alleen een hartritme stoornis heb opgewekt omdat ik wel degelijk piek belasting deed of dat ik deze ritme stoornissen straks ook in rusttoestand ga krijgen?!? er gaat in ieder geval van alles door je heen zowel lichamelijk als mentaal. raar ding opeens in je borst, eerst niet op je zij kunnen slapen, alles voel je opeens in je lichaam, bij elk steekje oid wat je bij je hart voelt schrik je ed. wat kun je nog, wat niet, je bent opeens met beperkingen bezig terwijl ik altijd lichamelijk tip top was. vroeger bij de landmacht gewerkt als beroepsmilitair, veel gesport en nu een ICD de rest van mijn leven.

van de week eerste controle in ziekenhuis gehad, MRI van voor de operatie ziet er hetzelfde uit als 2010, geen verslechtering van mijn hart, dat was wel even een opluchting, ook volgende week weer mijn rijbewijs ophalen, had dat erg gemist, voelde me behoorlijk beperkt in mijn vrijheid. sinds 17 sept. mijn ICD gekregen, tot op heden geen pacing of shock gehad, en dat wil ik graag zo houden. mijn iCD is op bovengrens 207 afgesteld, en ik heb een één dradige icd van Biotronics met afstandbediening (grapje)

Het theoretische deel van de hart revalidatie heb ik al gehad, nu voor mij het meest belangrijkste deel, sporten en bewegen nog. Ik zie daar behoorlijk tegen op, wil geen ritme stoornis opwekken met alle gevolgen van dien met de icd ed. aan de andere kant moet ik wel weer meer vertrouwen terug krijgen in bewegen, merk dat ik ook wel mede door de betablokker (25 mg per dag) sneller buiten adem ben, en de twee maanden thuis hebben mijn conditie ook geen goed gedaan.

de sport test voorafgaand aan de hartrevalidatie is nu aangevraagd en moet ik op 80% doen, dat wordt me een zware dobber vooral mentaal gezien, maargoed dat overleven we wel weer, logisch dat vertrouwen qua sporten weg is, hopenlijk krijg ik dat terug bij de revalidatie.

Januari begin ik weer met werken, als ik mijn rijbewijs weer heb volgende week ga ik ook weer eens mijn werk bezoeken, woon in Zwolle en werk in Groningen, dus dan kan ik weer eens lekker een stukje rijden.
Ik werk op een doveninternaat voor dove jongeren als groepsleider, hopelijk kan ik mijn werk weer helemaal oppakken.

Zo dat was fijn, even mijn verhaal droppen en wellicht wat lotgenoten spreken.

Groetjes Louis