Mijn vader van 68 jaar is gister geopereerd en heeft een nieuwe aorta klep gekregen. (St. antonius in Nieuwegein)De operatie is goed gegaan en er waren geen complicaties verder. Vanochtend mocht mijn vader van de intensive care naar de verpleegafdeling.
Het begon in maart toen hij met pijn in zijn hand naar de huisarts ging. (dit was in Roemenië hij woont daar ook met zijn vriendin. Mijn moeder is 10 jaar geleden overleden aan een hersenbloeding)
De huisarts wilde een echo van zijn hart maken. Ze zag dat het niet in orde was en stuurde hem de volgende dag naar een cardioloog. Ook zij zei dat het er niet goed uit zag en ze zei dat hij zo snel mogelijk geopereerd moest worden.
Mijn vader kwam terug in Nederland en ging naar de huisarts met alle uitslagen uit Roemenië. Nou een afspraak bij de cardioloog in Nederland kon natuurlijk pas over 6 weken. Wij wonen in Arnhem dus in ziekenhuis Rijnstate. De afspraak was ergens in juni. Mijn vader vertelde zijn verhaal aan de cardioloog zijn naam was Dr, Slootweg en liet wat uitslagen zien. Zijn reactie was kom maar over een jaar terug dan kijken we verder. Ik reageerde maar in Roemenië heeft de dokter gezegd dat mijn vaders situatie zeer ernstig is? Hij begon te lachen en zei ja en hier in Nederland zeggen we wat anders....ik stond met een mond vol tanden....mijn vader reageerde ik heb ook nog een echo in Roemenië en gaf deze. Zijn volgende reactie was kom maar over een maand terug dan gaan we hier ook wat andere onderzoeken doen. Nou gewacht op de brief de afspraak was ergens in juli. Een week later ofzo kregen we weer een brief dat mijn vader in augustus kon komen. Ondertussen had ik op internet gekeken want ik had gehoord dat je kon dus zien welke cardiologen er werkten en waar goede ervaringen mee waren. De keus was Dr, Bosker en Dr. Derksen. Maar dr. Bosker kon pas eind september en dr, Derksen begin. Dus had ik een nieuwe afspraak gemaakt.
Op de dag van de afspraak moest mijn vader een hartfilmpje maken. Toen dit klaar was moesten we wachten want de dokter zou zo komen. Ondertussen waren we even aan het praten en mijn vader zegt kijk even op het rapport wat daar staat. We begrepen er niet veel van natuurlijk maar wel na elke meeting stond ''zeer ernstig'' ik denk dat het er wel 6 keer op stond na elke meeting. Dr. Derksen kwam binnen en keek naar de resultaten en zei eigenlijk echt binnen 5 min. Er moet zo snel mogelijk geopereerd worden. Ik vroeg wat is snel binnen een paar maanden of....hij zei nee echt deze maand....ja als je dat te horen krijgt wordt je wel geconfronteerd...wat als mijn vader niet in Roemenië niet was doorverwezen dan wisten we nu nog niks....
Een week later werd mijn vader opgebeld dat ze hem wilden opnemen voor allerlei onderzoeken. (hij werd door Dr. Slootweg gebeld.. echt bizar deze arts had een fout gemaakt en belde mijn vader op)
Mijn vader was opgenomen kreeg allerlei onderzoeken. Ook een hartkatheterisatie via de lies.
Dit was dus ook in september. Dus wij in spanning afwachten voor de datum van de operatie. We konden trouwens kiezen voor het Radboud in Nijmegen of st antonius in Nieuwegein. We kozen voor Nieuwegein. In Nijmegen had mijn moeder gelegen en is niet goed afgelopen.
Een week na de opname, (het was al eind september) hadden we nog niks gehoord, belde ik om te vragen hoe en wat. Ze hadden een brief gekregen dat ze vanuit het st antonius een stress echo wilde. Ik snapte er niks van waarom hadden ze dit niet tijdens de opname gedaan? we waren alweer wat weken verder en wij zaten met de gedachte dat mijn vader geopereerd moest worden. Ik wilde graag met een arts spreken omdat het zo onduidelijk was voor mij. Nou ik kreeg een gesprek en de arts vertelde mij dat ze eigenlijk een operatie via de lies wilde omdat een open hart operatie te veel risico was voor mijn vader.....mijn vader zou daar te zwak voor zijn....dus nu moesten we de stressecho afwachten. Deze werd op 25 oktober gepland. De dag van 25 oktober werd mijn vader gebeld dat de afspraak niet door ging ivm een spoedgeval....de afspraak werd een week later gepland op 1 november. Nou de week erop naar het ziekenhuis. Ik had op internet wat opgezocht over deze test. Dit was de test op de loopband of fiets. Dus mijn vader had sportkleding aan en sportschoenen aan. We komen de kamer in en er waren 2 assistenten en een onderzoekbank/bed hoe je het wil noemen. En hij zei ga maar liggen. Ik zei ik dacht dat het een loopband of fiets test was. Maar dit was een Dobutamine-stressechocardiografie. Dit betekend(van internet gekopieerd)Hier zal men 2 kleine katheters in de arm plaatsen. Via de ene katheter wordt het infuus van de dobutamine aangebracht, via de andere katheter kan er, indien nodig voor een betere beeldkwaliteit, een contrastmiddel worden toegediend tijdens de test (Sonoview).
Nadat dit was gebeurd en er foto's waren gemaakt kwam de arts erbij en bekeek de resultaten. Zij gaf aan dat mijn vader er goed op reageerde op het medicijn.
Nu moesten we afwachten op een reactie van het st. antonius. Ik had een week later gebeld naar het rijnstate of er al nieuws was en of het besproken was. Maar nog niks. Ik moest het een week later proberen. Ze had een fax binnen gekregen dat het besproken was. En we zouden een brief krijgen van het st. antonius. We moesten op 4 december daar naar toe. We kregen een heel programma. Om 9.30 naar de cardioloog. Een lijst die we af moesten gaan. Bloed prikken, naar de anesthesist, naar de fysiotherapie, foto's van de longen maken . En om 12.30 een bijeenkomst met informatie over de operatie.
Het was een lange dag en heel veel info gehad. Er werd ook verteld dat je naar de planning kon bellen voor de operatie. Ik belde de dag erop om te vragen maar dit was te snel. Ze moesten nog alle uitslagen krijgen (bloed prikken, foto) elke woensdag maakten zij de planning voor de operaties. Als alles goed was zouden ze hem inplannen voor de week van 17 december of de week erop. In de week van kerst. Ze opereerden alleen op de 27ste en 28ste. We hadden thuis al besproken dat het verder niet uitmaakte ivm met kerst want we zaten al zo lang te wachten. Nou ik belde de week erop en wat bleek ze moesten nog een goedkeuring van de kaakchirurg hebben vanuit het rijnstate. We baalden echt zo erg. Nu werd het dus de week van 31 december en de 2de week. Dus de week erop belde mijn vader (dit was 19 december) en kreeg te horen dat hij de 27ste naar het ziekenhuis moest en de 28ste opereren.....slik dit ging heel snel....
Gister is mijn vader dus geopereerd. De operatie was goed gegaan. Hij werd om 8.00 uur geopereerd. Daar was ik echt blij om. Want anders moest mijn vader nog de hele ochtend wachten.
Om 12 uur was hij al klaar. Hij is geopereerd door Dr. Handori. Vanochtend mocht hij dus van de IC af en ligt nu op de G3. Gister was echt een hele emotionele dag voor mij. Ik heb echt de hele tijd gehuild. Toen ik hoorde dat de operatie goed was gegaan begon ik te huilen. Maar eigenlijk ook de hele dag door...We mochten bij hem om 13.30 hij sliep nog wel maar zijn zuster zei dat het heel goed ging en dat hij waarschijnlijk wel om 17 uur wakker was. Ik geloofde haar niet...Maar het was echt zo! hij was al wakker want de gastvrouw kwam naar mij toe en zei dat hij al wakker was. Het was toen 16.15 Om 17 uur was het zover en ja hoor hij was wakker en praatte tegen ons hij maakte zelfs grapjes!! Ik was zo blij en opgelucht!!! we mochten echt maar 5 min bij hem het ging zo snel. maar het was de moeite waard om te wachten. We gingen naar huis. (zijn vriendin en een kennis bleven in het ziekenhuis, zij konden daar op de logeerkamer in het ziekenhuis) zij konden nog om 19 uur op bezoek bij hem.
Ik had rond 21 uur gebeld om te vragen hoe het ging ik kreeg als antwoord wil je hem spreken? Ik zei ja tuurlijk!! dus ik sprak hem en nog best lang!!! het was zo fijn om te horen dat het goed ging. Ik vroeg hem ook of hij pijn had of iets maar dat was gelukkig niet zo. Hij kon alleen niet meer slapen want er was veel beweging enzo. Ja het gaat gewoon door op de intensive care.
Vanochtend mocht hij om 8.00 uur naar de g3 (verpleegafdeling) en ik had hem vanochtend nog gesproken aan de telefoon best lang bijna een half uur! en om 3 uur was ik daar. Zijn vriendin was ook om 11-12 geweest. maar ik kom vanuit Arnhem.
Het ging goed ik merkte wel dat hij moe was maar dat is logisch. Maar voor de rest goed. Heel goed aanspreekbaar.

Ik ben benieuwd hoe het morgen gaat en wanneer hij overgeplaatst wordt naar Arnhem.

Ik heb mijn hele verhaal gedaan want het moest er uit en ik vind het wel fijn om het zo op te schrijven. Voor de operatie heb ik veel op de site gelezen en de positieve verhalen deden mij erg goed. Nou afwachten hoe het revalideren gaat.

Patricia