Hallo Lotgenoten,

Het is een tijdje stil geweest rondom dit persoontje,
weer heftige tijd achter de rug.
Na de bypass operatie ging aanvankelijk alles mis wat er maar mis kon gaan,
maar ben weer terug. Helaas heb ik dit jaar weer twee keer in het ziekenhuis gelegen,
aanvankelijk was de reden heel vaag, ja hartritmestoornissen die maar niet wilde verdwijnen,
de eerste keer was in mei daarbij dacht men aan hyperventilatie maar zo voelde het toch echt niet.
De tweede keer kwam ik door een patientenstop in een ander ziekenhuis terecht, waar ik niet tevreden over ben maar goed.

Het ging dus daadwerkelijk om hartritmestoornissen, dus je schrikt enorm. reden hiervoor is, dat
er kennelijk in de linkerhartkamer een soort aneurysma zit, die onder invloed van teveel prikkels en met name de
stressprikkels wordt gevoed, waardoor hartritme stoornissen ontstaan.
Gelukkig was/is verder alles goed, op het moment heb ik geen last, en moet eind november terug komen bij de cardioloog ter
controle. Voorts doe ik best weer heel veel ook in het huishouden, alhoewel mijn spieren nog niet willen doen wat ik wil, maar voor alles is een tijd enmoment toch?
Verder ja het leven leef ik ten volste waar maar mogelijk. Ik was altijd lead zangeres, heb een nieuw bandje en we zijn
weer aan het repeteren, jarenlang kon ik dat niet meer en het gaat super, de optredens verwachten we het einde van dit jaar,
dus gaat gezellig en druk worden.
Daarnaast ben ik bezig om een nieuwe gedichtenbundel uit te brengen, voor hen die geinteresserd zijn, mijn eerste bundel
heet Dwalend in een mist van emoties, deze was uitgebracht vlak voor mijn operatie.
http://www.boekscout.nl schrijversnaam is Marylinn, dus zoek je kracht, hoop, troost ga eens kijken misschien is het iets
voor je.

Mijn leven met mijn echtgenoot is vallen en opstaan maar zolang er vooruitgang is, gaan we door.
de scheiding is niet doorgegaan alsnog. Niets in het leven is eenvoudig maar Carpe Diem is het motto voor mij, elke dag opnieuw, genieten van het leven, van het geluk er nog te mogen zijn, wetende dat mijn taak hier op aarde nog niet is vervuld, hoe moeilijk ook soms. Ik begin de dag met een glimlach een aai over de kop van mijn hond, de kaarsjes die ik aanstaak bij het ontwaken, want ik zag het licht en ben licht het leven kan zo wonderbaarlijk zijn. Natuurlijk hoop ik dat iedereen gelukkig kan zijn ook al is men niet zo gezond of juist wel. Het leven is niet meer vanzelfsprekend.

Je leeft immers omdat je mag leven.

Liefs Marylinn