wie helpt ik kom niet van mijn angst af

[bert]

In december heb ik heel onverwachts een stent gekregen, ik deed aan sport, fietste, werkte, wandelen etc. Daarna geen conditie meer en door een pijnlijke knie kon ik niet aan de revalidatie meedoen. Sinds ik de stent heb ben ik zo bang ik probeer van alles maar als ik maar iets voel dan denk ik daar gaan we. Het beheerst mijn leven en dat van mijn huisgenoten. Ik sport nu 2x in de week weer, ik wandel met de hond maar durf niet ver weg te gaan. Ik heb een ontsteking in mijn knie moet nu ibroprofen slikken en ik durf niet vanwege de bloedverdunners , en echt de angst om wat te krijgen ruineert mijn leven. Wie helpt mij om het weer op de rails te krijgen. Ik heb echt hulp nodig de cardioloog heb ik het verteld maar die vindt het onzin. Maar ik ben bang en wil verder met mijn leven en oh ja ik werk niet meer want ze hebben mijn werk eruit gedaan dus zijn ze met ontslag bezig puh. Ik wil alleen nog maar een beetje leven zonder steeds de angst HELP

[Elsje]

Hoi Ryanne,

Die angst is niet zo gek hoor! Ik herken het wel. Je hebt iets heel ingrijpends meegemaakt, en bent je er van bewust geworden dat je je leven niet in de hand hebt. Dit heeft tijd nodig, en je zult merken dat het langzaam aan slijt en minder wordt. Je zou eventueel de hulp van een psycholoog in kunnen schakelen om het gebeuren van je af te praten, en de dingen op een rijtje te zetten. Heel veel succes, en sterkte!

Groetjes, Elsje.

[Anoniem]

Hallo Ryanne

Ook ik herken het helemaal.

Het is een fase in je leven waarin je ontzettend teleurgesteld bent in je hart en alle dingen erom heen.
Je raakt een beetje het vertrouwen kwijt in je lichaam en daar komt dan ook de angst door.
Dat is een hele normale reactie en het heeft tijd nodig om dat te verwerken.

Heel vaak begrijpt de omgeving niet hoe dat voelt, zelfs de cardiologen niet..
Dat weet ik uit ervaring.

Op een gegeven moment komt het vertrouwen stukje bij beetje terug en zoals Elsje ook al schreef, probeer wat hulp te krijgen.
Misschien is de huisarts iemand die je hier wat steun en advies in kan geven.

Intussen, houd je taai en probeer hulp te krijgen…afgesproken?

Hartegroetjes
Cesarina

[ryanne]

Hoi daar,

bedankt voor de steun ik ben vanmorgen naar de huisarts geweest en die heeft er alle begrip voor, het is inderdaad een bekend iets, maar mijn huisgenoten snappen niet waar ik me druk over maak. Ik heb toch medicijnen en alles zag er verder goed uit, dus niet meer zeuren. Helaas werkt het niet zo. En inderdaad ook mijn cardioloog wuift het weg. Ik heb nu een adres gekregen van een psycholoog en die zal ik morgen bellen voor een afspraak, al kun je daar je verhaal maar doen.

Bedankt en als ik wat terug kan doen je zegt het maar.

[Nel]

Hay Rianne,ik herken het helemaal,ze ontdekte vorig jaar julie hartfalen bij mij ,in augustus heb ik een ICD gekregen,afgelopen koningendag was ik in een gebedsdienst en heb een hele tijd gehuilt,omdat ik nu pas besefte dat ik heel erg bang geweest ben en soms nog.moet je denken in heb al een hartrevalidatie achter de rug een een gesprek met maatschappelijk werk,toen ging het gewoon goed,maar die angst zit diep!!! Stop het niet weg ,maar laat je begelijden door een deskundige,mischien ook ontspanningsoefeningen en bedenk het kost tijd,om alles een plek te geven, en ook al begrijpen ze je niet,toch doorgaan hoor,net zolang tot je het accepteert,heel veel sterkte ,lieve groetjes Nel

[Elsje]

Hoi Ryanne,

Goed van je dat je al direct actie ondernomen hebt! Jij komt er wel!
Succes, en mocht er nog eens wat zijn, of wil je eens je verhaal kwijt, laat gerust van je horen!

Groetjes, Elsje.

[Auteur]

Berichten