Beste forumleden,
Ik zal maar direct met de deur in huis vallen, ik ben de partner van een hartpatiënt, mijn man heeft nu bijna 8 jaar geleden op 35 jarige leeftijd een hartinfarct gekregen. Destijds zijn er stents bij hem geplaatst.
Al snel pakte hij de draad weer op, na zijn behandeling ging hij revalideren en al snel (heel snel) stond hij weer op het voetbal veld.
Echter, sinds een jaar of 2 a 3, is er een behoorlijke omslag geweest. De reden waarom ik dit schrijf is, in de hoop herkenning te vinden bij personen die in hetzelfde schuitje zitten, die het zelf ervaren, of wellicht net als ik aan de zijlijn staan en graag kunnen (maar soms niet weten) helpen.
Mijn man heeft, zoals hij het zelf omschrijft, last van overslagen. Wanneer hij in rust is, is zijn hartslag laag en daarmee bedoel ik soms onder de 50. Het lijkt (zoals ik het dan zie/ervaar) wanneer hij bijna in slaap valt, schiet hij omhoog van de schrik. Hij omschrijft het alsof het lijkt dat zn hart stil staat/overslaat.
Wanneer dit langere tijd aanhoudt kan dit soms overgaan in een paniek aanval, met als angstreactie dat mijn man naar het ziekenhuis wil omdat hij denkt/voelt/vreest dat er weer een infarct gaande is. Inmiddels heeft de ambulance meerdere keren bij ons voor de deur gestaan, en zijn wij in een zeer korte periode minstens 5x in het ziekenhuis geweest. We hebben de afgelopen paar jaar diverse artsten/cardiologen gezien, fiets en holtertesten zijn meerdere keren gedaan. De reactie van de artsen, er waren inderdaad overslagen te zien op de cardiogram maar niet alarmerend. Het advies? Hij moet er maar mee leren leven, want er is niets aan de hand. Er werd hem zelfs versteld dat hij niet meer gezien wordt als hartpatiënt en 100% in orde is.
Dan nog de 2e kwaal die erbij is gekomen, de duizeligheid. Of zoals mijn man het omschrijft, het gevoel dat iemand "zijn hersenen aan het kneden is" Handelingen als bukken etc verergeren het probleem/gevoel. Hiervoor een neuroloog bezocht, die gaf aan dat mijn man naar een mensendieck therapeut moest bezoeken. Wat hij uiteraard geprobeerd heeft, echter gaf de desbetreffende therapeut direct aan dat hij/zij mijn man niet kon helpen met dit probleem, en heeft men hem enkel met diverse tips voor houding etc huiswaarts gestuurd.
Op aanraden van de cardioloog/praktijk psycholoog van de huisarts ook een psycholoog bezocht. Als ik mijn man geloven moet (wat ik natuurlijk doe) was dat een eerste klas aanfluiting.
*het wordt een wat langer verhaal sorry*
Het lijkt steeds erger te worden, mijn man raakt steeds meer terug getrokken. Van een sportieve voetballer, die 10km per keer ging hardlopen, durft hij nu niet meer te sporten omdat hij het gevoel krijgt zo duizelig te worden, of zelfs erger, dood neer te vallen. Hij zit alleen maar thuis, op de bank. Is behoorlijk aangekomen in gewicht (mede door het niet sporten). Zoals het op mij overkomt heeft de angst de overhand genomen.
Mijn man voelt zich niet serieus genomen door de artsen, maar na zoveel te hebben bezocht, hij voelt toch deze dingen, hoe kan dit gezond zijn (aldus hem) allen met dezelfde diagnoses/resultaten ben ik steeds banger dat het grootste "probleem" bij hem zelf ligt (en dat doet zeer dit zo te denken)
Is er iemand die dit herkent? Of zelf ervaart? Wat kan ik doen om mijn man te helpen?
.
