Door mijn huisarts ben ik verwezen naar het UZGent, nadat ik tot 3 maal toe terug ben verwezen naar de huisarts door de cardiologen in de Isala Klinieken te Zwolle.
De cardiologen in Isala bleven in het duister tasten en konden mijn ritmestoornissen en onwelbevinden niet verklaren. Telkens classificeerden zij mijn klachten als ‘lastig’ en ‘onschuldig’. Er was volgens hen geen duidelijke oorzaak te achterhalen en ik moest er mee leren leven. Ik ben jong (een dertiger) en er kon niets vasculairs aan de hand zijn.
In Gent werd ik helemaal binnenstebuiten gekeerd. Er werd voor het eerst een katheterisatie gedaan, om er zeker van te zijn dat mijn vaten goed waren. Die waren goed. Toen werd er een EFO gedaan en dat EFO was nogal heftig. Tijdens het onderzoek raakte ik een aantal keren in kamerfibrilleren en moest ik tot 3 maal toe gedefibrilleerd worden. Na de ajmalline-test bleek dat ik aan het Brugada syndroom lijd. Na het EFO is diezelfde dag een ICD geimplanteerd. Niets onschuldigs dus…
Over het UZGent ben ik zeer tevreden. Via telemonitoring word ik heel regelmatig gecontroleerd en elk half jaar dien ik terug te komen voor de ‘reguliere’ controle. De cardioloog is een enorm bevlogen arts die zich voor meer dan 100% inzet voor mijn welbevinden.
Ik vind het verschil in ‘zorgen voor’ ten opzichte NL’se ziekenhuis enorm groot! Ten gunste van Belgie. Geen ‘domme’ Belgengrappen meer door mij iig. 😉
.
