Onderzoek naar ervaring en beleving ziekenhuisopname i.v.m. hartfalen

[bert]

Beste respondent,

Voor een onderzoek zijn wij, Lydia en Gera, opzoek naar hartpatiënten die ervaring hebben met een ziekenhuis opname i.v.m. hartfalen.

Om een zo goed mogelijk beeld te krijgen van verschillende ervaringen en belevingen hebben wij u nodig!

Bent u hartpatiënt en bent u opgenomen geweest in het ziekenhuis i.v.m. hartfalen? Help ons dan door deze vragenlijst in te vullen. Wij horen graag uw ervaring en beleving rondom de opname. Het invullen van de vragenlijst duurt maar een paar minuutjes.

Hierbij de link voor het invullen van de vragenlijst: https://www.survio.com/survey/d/Z5I5E9V1C9U3H9U6E 

De vragenlijst is geheel anoniem. We gaan zorgvuldig met uw persoonsgegevens om en verspreiden deze niet naar derden.

Alvast bedankt voor uw medewerking.

Met vriendelijke groet,

Lydia en Gera, studenten Verpleegkunde aan de Hogeschool Viaa te Zwolle

[Kelly Kathleen]

Wat is er misgegaan – de link werkt niet.

Dan maar zo.

Bij mij ging het op dit gebied ooit heel erg mis. Het VU had geconstateerd dat ik na elf uur wachten te laat was voor behandeling van het infarct maar het behandelend ziekenhuis heeft de papieren nooit bekeken en gingen er blijkbaar vanuit dat iemand die er gezond uit ziet (rookte niet, sportte bijna dagelijks etc.) ook gezond is. Ontelbare bloedafnames om maar uit te zoeken waarom ik koorts had (ontstoken hartzakje was ook in het VU geconstateerd). Dat mijn hart nog maar voor een deel kon meepompen, werd ook gemist en ik kreeg, als ik voldoende lucht had om iets te eten of te drinken, onbeperkt vocht en vooral zoute bouillonnetjes. Als ik zei dat ik het zo benauwd had, werd zelfs gesteld dat dit kwam omdat de lucht zo droog was… Ik kon zelfs niet meer liggen zonder zo goed als te stikken. Ik zat bomvol met vocht maar niet bij mijn enkels. Na een mislukte MRI (ik kon mijn adem niet lang genoeg vasthouden) en dito temperatuuropname werd ik met koorts en happend naar adem naar huis gestuurd. De arts in opleiding rolde met zijn ogen toen hij zag hoe benauwd ik het had en zijn collega mij vertelde dat ik ontslagen werd. 

Na een paar dagen liep het thuis uit de hand. Hartslag op hol en de spoedarts stelde dat wanneer ik niet met mijn 54 jaar wilde overlijden dat ik terug moest naar het ziekenhuis. Gelukkig kwam ik toen in een ander ziekenhuis terecht waar ze meteen zagen waar de schoen wrong: vocht in mijn buik- en borstholte en na een plasinfuus was ik zeven kilo lichter en weer op mijn oude gewicht van 72 kilo.

Er is later nog meer misgegaan maar het lijkt me niet de bedoeling om hier een boek te schrijven.

Met vriendelijke groet,

Suzan

 

[Mats]

de behandeling in het ziekenhuis was goed tot heel goed. na aankomst meteen catariseren en naar de hartbewaking en 2 dagen later naar Amsterdam
voor een 4 voudige bypass na een uur terug naar operatiekamer omdat ik een bloeding had bloeddruk viel naar beneden
maar terug in verpleegafdeling niet naar de ic ging alles snel vooruit ondanks mijn 64 jaar .
het ergste was om de huisartsen te overtuigen dat het niet goed ging zowel huisarts als huisartsenpost
daar ben ik nog ziek van

met vriendelijke groet

Mats Schuit

[Auteur]

Berichten