Ik ben John, een man van 53 jaar oud, en ik heb het hartverscheurende moment meegemaakt waarop mijn geliefde vrouw een hartaanval kreeg. Het gebeurde op een rustige zondagochtend, terwijl we samen in de keuken aan het ontbijten waren. Plotseling greep ze naar haar borst en zakte ze in elkaar, haar ogen gevuld met pijn en angst. Geen idee wat ik moest doen. Mijn hart bonsde in mijn borstkas terwijl ik 112 belde en de instructies van de hulpverlener opvolgde. Voor mijn gevoel duurde het een eeuwigheid.
De medische professionals arriveerden uiteindelijk en namen mijn vrouw met spoed mee naar het ziekenhuis. Ik voelde me verscheurd tussen hoop en vrees, wanhopig wachtend op nieuws over haar toestand. Toen kwam het verlossende nieuws. Mijn vrouw had de hartaanval overleefd. Hoewel ze nog steeds in kritieke toestand verkeerde, voelde ik een golf van opluchting door me heen gaan. Er was nog een weg te gaan, maar er was hoop.
In de dagen en weken die volgden, stond ik aan haar zijde, onvermoeibaar en vastberaden om haar te steunen in haar herstelproces. Samen navigeerden we door de uitdagingen van fysieke therapie, medicatie en emotionele ups en downs. Het was een reis die ons dichter bij elkaar bracht, ons bewust maakte van de kwetsbaarheid van het leven en ons inspireerde om elk moment te koesteren. Naarmate de tijd verstreek, begon mijn vrouw geleidelijk aan sterker te worden. Haar lach keerde terug, zij het met een nieuw gevoel van dankbaarheid en veerkracht. We omarmden het leven met hernieuwde energie en namen geen moment voor lief.
Hoewel de herinnering aan die angstaanjagende dag altijd in onze gedachten zou blijven, hadden we geleerd om de uitdagingen van het leven met vastberadenheid en liefde tegemoet te treden. We waardeerden elke dag als een geschenk en waren vastbesloten om samen een leven te leiden dat vervuld was van vreugde, liefde en dankbaarheid. Het verhaal van mijn vrouw’s hartaanval en haar overleving leerde ons de kostbaarheid van het leven waarderen. Het herinnerde ons eraan dat het leven fragiel is en dat we elke gelegenheid moeten aangrijpen om te genieten van de mensen van wie we houden. Het versterkte onze band en maakte ons sterker als individuen en als partners in deze reis die we leven noemen.
Wij zitten nu al langer met de gedachte om ons in te zetten voor een hartveiliger Nederland, maar weten niet zo goed waar wij moeten beginnen. Iemand nog tips?
.
