Ik ben Andrea, 32 en ben sinds januari 2006 hartpatient. Bij mij begon het met “verhoogde bloeddruk” en een wat onregelmatige hartslag. Na veel doorvragen en zeuren bij de huisarts mocht ik in maart naar de cardioloog. Die constateerde PVC…….Geen idee wat dat was en met een receptje weer naar huis. Dit ging zo een jaar door, heb wel ecg’s holter ecg’s en hart echo’s gekregen, maar er werd mij niks verteld.
Nu is de des betreffende cardioloog naar een ander ziekenhuis gegaan en ik kreeg een vervanger.
Die constateerde na aanleiding van de laatste echo dat ik ook hartfalen erbij heb. Fijn denk je dan, eindelijk een dokter die iets kan doen! Niet dus. Een 2 weken geleden heb ik een klein infarct gehad, dokter gebeld, en naar het ziekenhuis. Die cardioloog, mijn eigen cardioloog is met vakantie, stelde een ejectiefractie meting voor. Zo gezegd, zo gedaan. Vandaag de uitslag gekregen……….”Sorry mevrouw, Ik kan niks voor U doen, U laat 12 september maar een 48 uurs holter maken en dan terug naar Uw eigen cardioloog” Ik ben zeggen en schrijven 2 minuten binnen geweest. Kon niks vragen, vertellen, helemaal niets…moest zelf om de bloed uitslagen vragen. Het kalium staat nu op 3.6, was 2 maanden geleden nog 3.8….Ik wilde er iets van zeggen maar meneer liep weer weg.
Nu heb ik contact opgenomen met het hartcentrum in Nieuwegein en ik kan gelukkig over een paar weken daar terecht.
Tijdens de ejectiefractie meting kon het apparaat sommige slagen niet meten, omdat mijn ritme zo erg verstoord is…Maar dat deed er niet toe en ja, ik bleef gewoon moe zei die cardioloog vandaag.
Wie heeft er ook zulke ervaringen?
Ik ben 32, heb een kleine meid van 2,5jaar en kan op dit moment helemaal niks meer van de vermoeidheid. Daarbij heb ik een pompfunctie van 38% en dit ziekenhuis laat mij maar lopen…..
Ben blij dat ik dit forum gevonden heb, zodat ik eindelijk mijn verhaal kwijt kan.
Andrea
.
