We denken wellicht teveel in termen van: we moeten iemand hoe dan ook in leven houden. Niemand wil ,,schuld” zijn aan iemands dood. Alsof altijd iemand dat schuld moet zijn. Soms gaan mensen gewoon dood. Waarom niet? In onze maatschappij lijkt het norm te zijn om iemand in leven te houden, zelfs als je dan alleen nog maar een bibberende en trillend wrak bent zonder enig bewustzijn van wat om je heen gebeurt, en intussen verrekt van de pijn. En dan die uitzichtloosheid, de zinloosheid ervan. Wat is dan barbaars? De dood, iemand dood laten gaan, of iemand een leven geven dat het leven niet meer waard is. En inderdaad, de omgeving moet dan mantelzorg verlenen.
