Reageer op: Ventriculaire extrasystolen

[Peter]

Ik begin deze bijdrage met de volgende kanttekeningen: het is een weergave van mijn observaties en ervaringen. Op geen enkele manier wil ik (de mening van) professionele en welopgeleide zorgverleners ter discussie stellen of mensen er van weerhouden bij professionele zorgverleners hun verschijnselen kenbaar te maken en/of oplossingen te zoeken.

Wat zijn dan mijn ervaringen en observaties ? Mijn echtgenote heeft al jaren last van extra systolen We kunnen ons niet precies herinneren wanneer ze begonnen zijn. Maar ze zijn er, soms maar een paar per uur, soms niet te tellen zo vaak. In de loop der jaren zijn er al diverse onderzoeken gedaan, hartfilmpjes gemaakt, etc. etc. Gelukkig was de conclusie van de cardioloog elke keer weer ‘extraystolen … daar kun je 100 mee worden’. Maar het verschijnsel levert desondanks stress, daarmee in ons geval hyperventilatie en daardoor weer andere ongewenste verschijnselen. Op een keer zelfs in die mate dat we er een vakantie in Frankrijk voor hebben moeten onderbreken.

Natuurlijk is het hebben van extrasystolen niet fijn; dat zal iedereen wel beamen. En het is iets dat je iemand absoluut niet gunt. Om te proberen verbetering in de situatie te brengen zijn we eens goed gaan kijken naar wanneer de extrasystolen nou beginnen op te treden / verergeren. Het lijkt er op – ik kan dat dus niet (!) wetenschappelijk onderbouwen – dat er sprake is van een aantal van elkaar onafhankelijke mechanismen. Het volgende zijn de ervaringen:
• Gevoeligheid voor bepaalde voedingsstoffen. Bijvoorbeeld lactose-intolerantie, maar ook broccoli (lijkt het). De extrasystolen beginnen zo’n twee uur na het eten en duren een paar uur. Dan neemt de frekwentie weer af.
• (Ik noem het) ‘scheefzittende ruggenwervels’. Er treedt een pijn in de bovenrug op, vaak resulterend in een snellere ademhaling. Als je de ruggengraat strekt (de persoon met de rug naar je toe voor je plaatsen, je armen onder de oksels van de persoon doorsteken, bovenlangs terugvouwen en je handen verstrengelen in de nek en dan de persoon voor je rechtstandig een beetje optillen) dan hoor je een aantal zachte klikjes ter hoogte van de wervels tussen de schouderbladen. Daarna met rust laten en na een half uurtje, soms iets langer, neemt het aantal extra systolen sterk af en verdwijnen ze.
• Het syndroom van Roemheld (https://www.hartpatienten.nl/forums/topic/syndroom-van-roemheld/) Ik heb zelf eigenlijk nooit last van extrasystolen, maar lijk het te kunnen oproepen door een overmaat aan gasvormende stoffen te eten.
De effecten lijken onafhankelijk van elkaar en lijken bij elkaar op te tellen —simpel gezegd ‘extrasystolen als gevolg van lactose kun je niet weg krijgen door het strekken van de ruggengraat’ of ook: ‘als je ze hebt van de lactose worden het er meer als je verkeerd tilt’.

Door deze drie zaken in de gaten te houden – soms leer je bij omdat er nóg een voedingsstof lijkt te zijn die de reactie geeft – hebben we het optreden van extrasystolen tot een alleszins acceptabel niveau kunnen reduceren. Maar je moét er op bedacht blijven: een keer een ‘logeerhond’ uitlaten die een ruk aan de riem geeft is voldoende om weer wat scheefzittende wervels te bewerkstelligen en enige tijd daarna weer die vervelende extrasystolen te ervaren.
Wellicht herkennen anderen met ‘het extraystolen probleem’ zich hierin en zijn onze ervaringen en observaties daarbij waardevol. Ik wilde ze jullie daarom niet onthouden. Maar nogmaals, wetenschappelijk kan ik niks bewijzen.