default-header

Ik heb mijn vader gereanimeerd en wil mijn verhaal kwijt

Home Forums Reanimatie Ik heb mijn vader gereanimeerd en wil mijn verhaal kwijt

7 berichten aan het bekijken - 1 tot 7 (van in totaal 7)
  • Auteur
    Berichten
  • #81140 Reageer
    Anoniem
    Inactief

    Ik ben een tijdje bij een sportschool geweest maar kwam altijd op een tijdstip dat er alleen jongen meiden in flitsendse pakjes en jonge mannen met macho spierballen aan gewichten stonden (of lagen) te trekken, en daar stond ik dan in mijn t-shirt en trainingsbroek, helaas kon ik niet op een ander tijdstip. Ik met rood hoofd bergop fietsen en naast me een jonge meid fluitend op de hometrainer (bleek later dat ze op de laagste stand over een vlakke weg fietste), een trainer die op dat tijdstip zijn maaltijd zat te nuttigen en af en toe eens rondliep.
    Kun je je voorstellen dat mijn animo om te gaan met de week minder werd en dat ik tenslotte gestopt ben.
    Wie heeft er nog meer een dergelijke ervaring?
    😥

    #81141 Reageer
    Wandeltheo
    Deelnemer

    Ja ik ben ook ooit heel fanatiek begonnen aan de fitness op de sportschool. Op een (middag)uurtje waar veel leeftijdsgenoten ook gingen. Veel mensen leren kennen, op het laatst werd het zelfs gezellig, maar daarvoor ga je er niet heen. Ruim een jaar gedaan, maar mee gestopt omdat ik het zo’n onderbreking v/d dag vond. En weer zo’n verplichting erbij, die ik eigenlijk helemaal niet wilde. Bovendien kreeg ik met al mijn wandelen sowieso al beweging genoeg. En was ik net lekker bezig in de tuin of met wat anders, moest ik me vrijmaken om naar de sportschool te gaan. Omkleden etc. er naar toe fietsen, en na zo’n uurtje sporten ga je natuurlijk niet weer fanatiek met je hobbies (tuin etc) verder, maar moet je eerst even bijkomen, uitrusten, dus bleef dat weer liggen. Ja, wat lost het dan op, dacht ik.

    #78565 Reageer
    bert
    Sleutelbeheerder

    Mijn naam is Pieter, ik ben 16 jaar oud. Ik heb mijn vader gereanimeerd en wil graag mijn verhaal kwijt.

    Het is kwart over acht ‘s, zaterdagochtend. Mijn moeder maakt me in paniek wakker en zegt dat papa flauw is gevallen. Aangezien hij zes jaar geleden al een hartinfarct heeft gehad besef ik meteen dat het weer zijn hart zal zijn. Mijn moeder heeft al 112 gebeld en de centralist verteld dat er meteen met de reanimatie gestart moet worden. Ik zie hoe erg mijn moeder in paniek is en besef dat ik zal moeten reanimeren. Met veel moeite leggen we hem op zijn rug en de centralist verteld mij wat ik moet doen en ik blijf reanimeren tot de ambulance er is. Die nemen het werk over en geven hem ook nog een elektro shock. Op dit moment wordt hij in slaap gehouden en moeten wij afwachten. Wat zal de schade zijn door het zuurstof gebrek?
    De ambulancebroeders en de mensen in het ziekenhuis vertellen mij dat ik het leven van mijn vader heb gered en dat vind ik erg heftig, ik weet niet echt waarom.
    Ik wilde gewoon graag mijn verhaal kwijt en zag dat dat hier kon.

    Pieter

    #91371 Reageer
    Anoniem
    Inactief

    Hoi Pieter, zoiets hakt er in denk ik maar zo…maar heel goed van je dat je het heb gedaan…hopelijk gaat het nu wat beter met je vader dank zij je hulp…

    Sterkte de komende tijd…

    Groetjes,

    Marjolijn

    #91373 Reageer

    Jeetje wat heftig. En dat op je 16e. Je mag je gerust echt een superheld prijzen! Ik hoop dat ze je vader goed helpen zodat hij nooit meer een hartstilstand zal krijgen en dat jij nooit meer zo’n traumatische ervaring hoeft te hebben. Heel veel sterkte!

    #91374 Reageer
    banku
    Deelnemer

    hoi pieter
    het is me een verhaal zeg pfff je bent een kanjer dat eerst dat je zo iets heb gedaan en zeker hebben ze gelijk je hebt je pa gered
    er komt een zware tijd aan voor jullie allemaal vandaar dat ik reageer
    ik heb zelf 24 maart 2013 8 keer een hartstilstand gehadt
    ben gedoterd en heb stends en ze hebben me 4 dagen in slaap gehouden en gekoeld
    ik heb er niks aan over gehouden lichaamelijk,heb well moeten dialyseren omdat me nieren het niet meer deden maar ook dat is goed gekomen
    geestelijk is het het zwaarst omdat er voor jullie en je pa angst blijft of alles goed blijft gaan
    dat wordt minder en elke dag gaat dat wat beter
    ik heb vandaag 14 km gefiets wel op een trapondersteuining maar ik heb het gedaan
    ik schrijf je dit omdat ik vindt dat je het zekere verdient om te horen dat alles goed kan komen ,heb vertrouwen

    veel sterkte voor jullie allemaal
    groetje s ingrid

    #81643 Reageer
    animal
    Deelnemer

    Pieter ,je bent een held.
    Daar mag je best trots op zijn . Iemand zijn leven redden is volgens mij het mooisste wat je kunt doen en zeker omdat het ook nog je vader is.
    Heel veel sterkte de komende tijd.

    Groeten Ad

7 berichten aan het bekijken - 1 tot 7 (van in totaal 7)
Reageer op: Ik heb mijn vader gereanimeerd en wil mijn verhaal kwijt
Je informatie: