default-header

AV block na (door) een tekenbeet

Home Forums Ritmestoornissen AV block na (door) een tekenbeet

5 berichten aan het bekijken - 1 tot 5 (van in totaal 5)
  • Auteur
    Berichten
  • #78776 Reageer
    bert
    Sleutelbeheerder

    Ned Tijdschr Geneeskd. 2007 Sep 1;151(35):1941-4.Links
    [Total atrioventricular block following a tick bite]

    Verbunt RJ, Visser RF.
    Máxima Medisch Centrum, Postbus 7777, 5500 MB Veldhoven.

    A 40-year-old man was referred to the cardiology outpatient clinic with dizziness, palpitations and shortness of breath. He remembered being bitten by a tick two to three years previously, but had not noticed a characteristic skin rash. The ECG showed a prominent first degree atrioventricular (AV) block and ambulatory electrocardiographic monitoring showed an intermittent complete AV block. A definitive pacemaker was implanted. Antibodies to Borrelia were found. The patient was treated with ceftriaxone. In the weeks and months following implantation, the AV block disappeared completely. The reversibility of the AV block secured the diagnosis ‘Lyme carditis with secondary AV block’, and the pacemaker was explanted.

    Een van de hartmanifestaties na/door een met Borrelia besmette tekenbeet (ziekte van Lyme) is AV block.

    Het ECG van de man (hierboven in het artikeltje) die bij de cardioloog kwam met klachten (duizeligheid, hartkloppingen en benauwdheid) liet AV block zien, en hij kreeg een pacemaker.
    Hij was 2 tot 3 jaar eerder gebeten door een teek, maar hij had geen rode kring gekregen.
    NB: Na een besmette tekenbeet verschijnt lang niet altijd een rode kring (skin rash), maar men kan toch besmet zijn.

    Men vond antilichamen tegen Borrelia (de ziekmakende spirocheet), en door een behandeling met antibiotica (ceftriaxone) verdween de AV Block volledig en kon de pacemaker weer worden verwijderd.

    #82892 Reageer
    Nicc
    Deelnemer

    Dit klopt ja. Ik geloof dat dit ook een van de eerste gedachtes van mijn cardioloog was (omdat ik nog best jong ben). Na wat bloedwerk bleek dat echter niet zo te zijn. Maar wel mooi dat het in dit geval toch op een relatief simpele manier op te lossen is!

    #83207 Reageer
    Lisa
    Deelnemer

    Nog een voorbeeld van iemand met AV block door de ziekte van Lyme (Borreliose).
    Een vrouw van 66 jaar had last van flauwvallen (door AV geleidingsstoornissen) na een paar tekenbeten. Na antibiotica herstelde de geleidingsdysfunctie en bleek een pacemaker niet nodig ..

    Lyme carditis is typically associated with AV nodal conduction abnormalities. We describe the case of a 66 year old female patient, who experienced a series of syncopal attacks after several tick bites two weeks earlier. ECG monitoring revealed recurrent sinus arrest with a maximum pause duration of 8 seconds. After institution of antibiotic therapy for Lyme carditis, sinus node dysfunction resolved rapidly and the patient had no further syncopes. Pacemaker implantation was not necessary. We therefore have to assume that in this patient Lyme-carditis was the cause of symptomatic sinus node dysfunction

    http://cat.inist.fr/?aModele=afficheN&cpsidt=15375981

    #83275 Reageer
    Vonne
    Gast

    Allerlei hartproblemen veroorzaakt door de ziekte van Lyme :

    http://www.lymenet.nl/forum/viewtopic.php?f=8&t=2666

    #83607 Reageer
    Vonne
    Gast

    Nederlandse tekst bij het eerste artikel van Lisa.

    Een 40-jarige man werd verwezen naar de polikliniek Cardiologie in verband met klachten van lichtheid in het hoofd, hartbonzen en kortademigheid. Hij herinnerde zich een tekenbeet 2 à 3 jaar eerder. Een huidafwijking had hij nooit opgemerkt. Het ecg toonde een fors eerstegraads atrioventriculair (AV) blok,
    en bij holteronderzoek werd een intermitterend totaal AV-blok gevonden. Een permanente pacemaker werd geïmplanteerd. Serologisch onderzoek leverde positieve uitslagen op voor antilichamen tegen Borrelia. Patiënt werd behandeld met ceftriaxon. In de weken tot maanden na implantatie verdwenen de AV-geleidingsstoornissen. Gezien de reversibiliteit van het AV-blok werd toen de diagnose lymecarditis met secundaire AV-geleidingsstoornissen gesteld en werd de pacemaker weer geëxplanteerd.

    Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:1941-4

    Ziektegeschiedenis

    Patiënt A, een 40-jarige man met blanco voorgeschiedenis,
    werd door zijn huisarts verwezen naar de polikliniek Cardio-
    logie in verband met klachten van hartbonzen en kort-
    ademigheid. De huisarts had reeds een eerstegraads AV-blok
    op het ecg vastgesteld. Bij navraag vertelde de man dat hij
    soms licht in het hoofd was, maar dat hij nooit was flauw-
    gevallen. Hij had geen andere klachten. Hij herinnerde zich
    een tekenbeet 2 à 3 jaar geleden. Hij kon zich geen recente-
    re tekenbeet of een huidafwijking herinneren. De tekenbeet
    had hij opgemerkt tijdens het douchen na een viswedstrijd
    op karpers. Dit soort viswedstrijden zijn vaak meerdaagse
    wedstrijden waarbij er onder zeer primitieve omstandig-
    heden gekampeerd wordt. Aan deze viswedstrijden nam hij
    nog regelmatig deel.
    Lichamelijk onderzoek bracht geen afwijkingen aan het
    licht. Het ecg toonde een sinusritme met een frequentie
    van 70/min, met een fors verlengd PR-interval van 0,32 s
    zonder verdere afwijkingen (figuur a). Echodoppleronder-
    zoek van het hart liet geen afwijkingen zien. Het holter-
    onderzoek toonde een sinusritme met een intermitterend
    derdegraads AV-blok met zeer laat vallende escape-slagen.
    De maximale duur van ventriculaire asystolie was 10 s tij-
    dens de registratie (zie figuur b).

    Serologisch onderzoek op lymeborreliose werd ingezet
    Aangezien er geen recente tekenbeet, noch bijbehorende
    huidafwijkingen waren, en omwille van de zeer langdurige
    ventriculaire asystolieën werd besloten bij patiënt een per-
    manente pacemaker met een geleider in zowel de rechter
    hartboezem als de linker hartkamer te implanteren. Het
    serologisch onderzoek leverde positieve uitslagen op voor
    antilichamen (IgM en IgG) tegen Borrelia. Na rijp beraad
    werd besloten patiënt te behandelen voor lymecarditis met
    ceftriaxon 2 g 1 dd i.v. gedurende 2 weken. Hij werd behan-
    deld in de thuissituatie zoals eerder beschreven. Tijdens
    follow-up bleek dat het PR-interval op het ecg normaliseer-
    de. Bij herhaaldelijk uitlezen van de pacemaker werd vast-
    gesteld dat er na enkele weken na implantatie geen pacing
    in de hartkamer meer had plaatsgevonden bij een overigens
    goede functie van de pacemaker. Derhalve waren er niet lan-
    ger aanwijzingen voor AV-geleidingsstoornissen. Gezien de
    geschetste kliniek met reversibele AV-geleidingsstoornis-
    sen en de serologische uitslagen werd achteraf de diagnose
    lymecarditis gesteld. Vier maanden na implantatie werd
    de pacemaker weer geëxplanteerd

    Beschouwing

    Bij de beoordeling van patiënten met belangrijke AV-gelei-
    dingsstoornissen is het belangrijk dat men zich afvraagt of
    er een reversibele oorzaak is. Eén van de mogelijk reversibe-
    le oorzaken is lymecarditis. De meest vóórkomende mani-
    festatie van lymecarditis is het optreden van AV-geleidings-
    stoornissen. Deze ontstaan binnen enkele weken na het
    begin van de infectie. Meestal treedt binnen een maand
    spontaan herstel op.
    Bij patiënten met onbegrepen AV-geleidingsstoornis-
    en en aanwijzingen voor lymecarditis in de vorm van
    en eerdere tekenbeet, erythema migrans of karakteristieke
    neurologische verschijnselen in de anamnese, wordt aanbe-
    volen Borrelia-antistoffen in het bloed te bepalen.persister
    ende afwezigheid van antistoffen sluit lymecarditis uit. Bij
    afwezigheid van antistoffen bij een ziekteduur van minder
    dan 6-8 weken dient de bepaling wel na enkele weken
    herhaald te worden

    De aanwezigheid van Borrelia-antistoffen is echter aller-
    minst een bewijs voor een actuele of actieve Borrelia-infectie,
    aangezien deze antistoffen ook aanwezig zijn bij vele perso-
    nen na een eerder doorgemaakte en thans niet meer actieve
    infectie. Eerdere infecties kunnen asymptomatisch verlo-
    pen zijn. De geschatte prevalentie van Borrelia-antistoffen
    in de Nederlandse populatie bedraagt tussen 4-8%.
    Veelal zullen de kliniek en de laboratoriumdiagnostiek
    niet meteen leiden tot een definitieve diagnose, maar tot
    de waarschijnlijkheidsdiagnose lymecarditis. De geadvi-
    seerde behandeling van lymecarditis bestaat uit ceftriaxon
    2 g 1 dd i.v. gedurende 2 weken of doxycycline 100 mg 2 dd
    p.o. gedurende 3 weken.

    Deze adviezen zijn overigens nietgebaseerd op studies naar de behandeling van lymecarditis,omdat dergelijke studies nooit zijn gepubliceerd.

    e beschreven patiënt had een ernstig AV-blok met ge-
    registreerde ventriculaire asystolieën tot 10 s (zie figuur b).
    Hij herinnerde zich wel een tekenbeet 2 jaar eerder, maar
    geen latere tekenbeet of eventueel opgetreden erythema
    migrans. De aanwezigheid van Borrelia-antistoffen was, zo-
    als gesteld, allerminst een bewijs voor de diagnose lyme-
    carditis. Op grond van het optreden van een ernstig AV-
    blok op jonge leeftijd, de blanco voorgeschiedenis en het
    niet-afwijkende echocardiogram werd lymecarditis zeker
    overwogen. Gezien de langdurige asystolieën en de, deson-
    danks, bestaande onzekerheid over de diagnose, werd een
    permanente pacemaker geïmplanteerd. Daar de AV-gelei-
    dingsstoornissen in de weken na de behandeling herstel-
    den, leek het vermoeden van lymecarditis te worden beves-
    igd, en achteraf bezien was implantatie van de permanente
    pacemaker onnodig

    Na een willekeurige tekenbeet is de kans op AV-gelei-
    dingsstoornissen ten gevolge van lymecarditis zeer klein.
    Ten eerste bedraagt de kans op het ontstaan van lymebor-
    reliose na een tekenbeet slechts 1-3%. Factoren die hierbij
    een belangrijke rol spelen, zijn dat de teek zelf besmet moet
    zijn met de Borrelia-bacterie en dat de duur van aanhechting
    van de teek aan de huid minimaal 48-72 h moet bedragen.
    Ten tweede is de kans op het ontstaan van lymecarditis bij
    aangetoonde lymeborreliose ook klein, namelijk 1-5%.

    Aan lymecarditis als oorzaak van AV-geleidingsstoor-
    nissen moet vooral gedacht worden bij een onbegrepen AV-
    blok. Meestal zal ofwel de leeftijd (idiopathische fibrose
    op oude leeftijd), ofwel de ziektegeschiedenis (bijvoorbeeld
    aortaklepoperatie, ziekte van Steinert, amyloïdose) wijzen
    op een bepaalde oorzaak. Bij de differentiële diagnose kan
    echocardiografie van nut zijn. Hiermee kan bijvoorbeeld
    een sterke verkalking van de anulus fibrosus van de aorta-
    klep of een doorgemaakt myocardinfarct worden aange-
    toond als mogelijke oorzaak van het AV-blok. Wanneer de
    AV-geleidingsstoornissen optreden bij een jonge persoon,
    de voorgeschiedenis blanco is en het echocardiogram nor-
    maal, dan moet men lymecarditis overwegen, zeker bij een
    tekenbeet of erythema migrans. Wij benadrukken nogmaals
    dat een positieve testuitslag van Borrelia-antistoffen deze
    diagnose ondersteunt, maar niet bewijst

    http://tinyurl.com/crza8k

5 berichten aan het bekijken - 1 tot 5 (van in totaal 5)
Reageer op: AV block na (door) een tekenbeet
Je informatie: